Jan Wojtkiewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia
podporucznik | |
Data i miejsce urodzenia | 8 maja 1888 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 4 sierpnia 1915 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1911–1912 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Stanowiska | komendant plutonu |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Jan Wojtkiewicz ps. „Wysoki” (ur. 8 maja 1888 we Włodawie, zm. 4 sierpnia 1915 pod Kamionką) – podporucznik Legionów Polskich, kawaler Orderu Virtuti Militari, działacz niepodległościowy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem Konstantego i Marii z domu Wargońska. Uczył się w V gimnazjum w Warszawie. Po rozpoczęciu strajku szkolnego jako jeden z pierwszych uczniów opuścił je i przeniósł się do szkoły Radlińskiego w Siedlcach[1]. Student Uniwersytetu w Bonn. Powołany do armii rosyjskiej celem odbycia w latach 1911–1912 służby wojskowej w 2 Brygadzie Artylerii[2].
W sierpniu 1914 wstąpił w szeregi Legionów Polskich w których otrzymał przydział do 1 pułku ułanów. Został wyznaczony na dowódcę 2 plutonu w 1 szwadronie. W pierwszej połowie 1915 został mianowany podporucznikiem. Wykazał się męstwem walcząc pod Kamionką. Zginął wycofując oddział którym dowodził, a znajdujący się pod silnym ostrzałem artylerii nieprzyjaciela. Utrzymywał jednocześnie ład i karność w szeregach oddziału. Za czyn ten odznaczony pośmiertnie Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[3]. Kawaler.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 5297 – pośmiertnie 17 maja 1922[4][5]
- Krzyż Niepodległości[2]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ M. Gałęzowski, My idziemy w zórz świtanie... Sylwetki oficerów Legionów Polskich poległych i zmarłych w walce o niepodległość w latach 1914–1916, Warszawa: IPN, 2019, s. 272.
- ↑ a b Polak (red.) 1993 ↓, s. 233.
- ↑ Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923, s. 32.
- ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 424.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- M. Gałęzowski, My idziemy w zórz świtanie... Sylwetki oficerów Legionów Polskich poległych i zmarłych w walce o niepodległość w latach 1914–1916, Warszawa: IPN, 2019.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Księga Jazdy Polskiej. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (red.) Bronisław Rakowski (red.) Władysław Dziewanowski (red.) Karol Koźmiński (red.) Stanisław Strumph-Wojtkiewicz (red.) Stanisław Ostoja-Chrostowski (red.) Stanisław Haykowski (ilust.). Warszawa: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1938.