Jankes – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jankes (ang. Yankee) – posiadające wiele znaczeń określenie Amerykanina. Czasami ma ono zabarwienie negatywne i głównie odnosi się do osób z północnej części Stanów Zjednoczonych.

Początkowo określenie to stosowane było wobec mieszkańców Nowej Anglii. Źródłosłów w różnych opracowaniach przedstawiany bywa różnie, m.in. Oxford English Dictionary podaje, że może pochodzić od popularnego holenderskiego imienia „Jan-Kees”. Jest także kilka innych teorii nawiązujących do holenderskich osadników na wschodnim wybrzeżu Ameryki.

Wywodzone bywało także z indiańskiego (w języku Czirokezów) słowa eankke – określenia białych osadników, ale później teorię tę językoznawcy odrzucili. Podczas rewolucji amerykańskiej używane przez Brytyjczyków w stosunku do zrewoltowanych Amerykanów w 1775, potem – w czasie i wiele lat po wojnie secesyjnej – przez mieszkańców Konfederacji w stosunku do żołnierzy Unii.

Piosenka „Yankee Doodle” jest hymnem stanu Connecticut.

Pod koniec XIX wieku Japończycy byli nazywani „Jankesami Wschodu”, chwaląc ich pracowitość i dążenie do modernizacji^[1]. W Japonii termin yankī (ヤンキー) jest używany od końca lat 70. XX wieku w odniesieniu do rodzaju przestępczej młodzieży^[2].

Zobacz hasło Jankes w Wikisłowniku

• Gringo

• Paweł Zaremba: Historia Stanów Zjednoczonych. London: Gryf Publications Ltd., 1968. Brak numerów stron w książce