Janusz Komorowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Janusz Komorowski
Ilustracja
Janusz Komorowski w 1938 r.
major major
Data i miejsce urodzenia

5 października 1905
Warszawa

Data i miejsce śmierci

24 listopada 1993
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1927–1945

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)
Polska ekipa na Międzynarodowych Zawodach Hippicznycyh w Berlinie w 1936: od lewej por. Janusz Komorowski, mjr Wilhelm Lewicki, płk Tadeusz Komorowski (szef ekipy), mjr Zdzisław Dziadulski, por. Stanisław Czerniawski.
Międzynarodowe Zawody Hippiczne w Rydze 1936 – por. Janusz Komorowski na koniu Dunkanie zdobywa I nagrodę.
Grób olimpijczyka Janusza Komorowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Janusz Komorowski (ur. 5 października 1905 w Warszawie, zm. 24 listopada 1993 tamże) – major Wojska Polskiego[1], jeździec sportowy, olimpijczyk z Berlina 1936.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek Korpusu Kadetów Nr 1 we Lwowie[1]. Służył w 1 Pułku Ułanów Krechowieckich. Na stopień rotmistrza został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 54. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[2]. W marcu 1939 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu na stanowisku oficera jeźdźca Grupy Sportu Konnego[3]. Był uczestnikiem kampanii wrześniowej. W czasie kampanii dostał się do niewoli niemieckiej, którą spędził w Oflagu VII A Murnau[1]. Po wyzwoleniu wstąpił do 2 Korpusu Polskiego we Włoszech[1], z którym trafił do Wielkiej Brytanii. Pracował jako instruktor jeździectwa i trener w Anglii i Argentynie.

Zmarł 24 listopada 1993[4]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 225-6-12)[4].

Kariera zawodnicza

[edytuj | edytuj kod]
  • 1935: wicemistrz Polski w WKKW
  • 1936: na olimpiadzie w Berlinie – 36 miejsce w indywidualnym konkursie skoków (w konkursie drużynowym zespół Polski nie został sklasyfikowany z powodu zdekompletowania)
  • 1938: II miejsce w XI Międzynarodowym Konkursie Hippicznym Armii Polskiej im. marsz. J. Piłsudskiego w Warszawie[5]

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Tomasz Honkisz. Kronika: Zmarli. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (149), s. 308, 1994. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny. ISSN 0043-7182. 
  2. a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 141.
  3. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 464.
  4. a b Cmentarz Stare Powązki: KAZIMIERA KOMOROWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2022-01-08].
  5. „Łódź w Ilustracji”, 1938, nr 24, s. 5/6 (otrzymuje gratulacje od marsz. Edwarda Rydza-Śmigłego za II miejsce w Międzynarodowych Zawodów Hippicznych w Warszawie na „Zbiegu”).
  6. M.P. z 1939 r. nr 119, poz. 280 „za zasługi w służbie wojskowej”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]