Janusz Lewiński – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo działania | |
---|---|
profesor nauk chemicznych | |
Specjalność: chemia nieorganiczna i materiałów[1] | |
Doktorat | 19 grudnia 1989[1] |
Habilitacja | 5 czerwca 2001[1] |
Profesura | 21 grudnia 2007[1] |
Janusz Zbigniew Lewiński – polski chemik, dr hab. nauk chemicznych, profesor Zakładu Katalizy i Chemii Metaloorganicznej Wydziału Chemicznego Politechniki Warszawskiej i profesor zwyczajny Instytutu Chemii Fizycznej Polskiej Akademii Nauk[1][2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]19 grudnia 1989 obronił pracę doktorską Badanie reakcji acetyloacetonianów glinu z donorami elektronów, 5 czerwca 2001 habilitował się na podstawie rozprawy zatytułowanej Badanie czynników determinujących strukturę i reaktywność glinoorganicznych kompleksów chelatowych[1]. 21 grudnia 2007 nadano mu tytuł profesora w zakresie nauk chemicznych[1]. Został zatrudniony na stanowisku profesora zwyczajnego w Instytucie Chemii Fizycznej Polskiej Akademii Nauk, oraz profesora w Zakładzie Katalizy i Chemii Metaloorganicznej na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej[1].
Jest członkiem Rady Dyscypliny - Nauk Chemicznych Naukowych Politechniki Warszawskiej[1][2].