Janusz Nasfeter – Wikipedia, wolna encyklopedia

Janusz Nasfeter

Data i miejsce urodzenia	15 sierpnia 1920 Warszawa
Data i miejsce śmierci	1 kwietnia 1998 Warszawa
Zawód	reżyser
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Janusz Lucjan Nasfeter (ur. 15 sierpnia 1920 w Warszawie, zm. 1 kwietnia 1998 tamże^[1]) – polski reżyser, scenarzysta filmowy i pisarz.

W 1950 ukończył studia na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi (dyplom 1951), gdzie od 1956 był wykładowcą.

Zadebiutował Małymi dramatami (1958), poruszającymi tematykę nieszczęśliwego dzieciństwa i trudnego dorastania. Był znawcą psychiki dziecięcej, tworząc w swoich filmach świat pełen poezji o wartościach uniwersalnych. Oprócz filmów o tematyce dziecięcej, Nasfeter nakręcił również melodramat Niekochana, kryminał Zbrodniarz i panna, a także wojenne dramaty Długa noc (stał się półkownikiem^[2]) i Ranny w lesie. W jego filmach występowali między innymi: Elżbieta Czyżewska, Ewa Krzyżewska, Zbigniew Cybulski i Daniel Olbrychski. Odkrył niezawodowych aktorów, m.in. Henryka Gołębiewskiego^[3]. Janusz Nasfeter zdobył wiele nagród na festiwalach filmowych w Polsce i za granicą.

Napisał też książkę Najpiękniejszy dzień w 1962 zawierającą trzy opowiadania na podstawie swoich filmów Małe dramaty i Mój stary. Był też autorem powieści Łowcy kangurów, rysunków i opowiadań drukowanych w prasie, a także słuchowisk radiowych^[4].

Grzegorz Królikiewicz zrealizował o nim dwa filmy dokumentalne: Portret artysty z czasów starości (1993)^[5] i Piękne lata niewoli (1996)^[6].

W 2022 roku miał premierę film dokumentalny Janusz Nasfeter. Piękny okrutny świat w reżyserii Aurelii Sobczak^[7].

Był bratankiem Stefana Nasfetera, przedwojennego producenta filmowego i właściciela kina „Oaza” w Wołominie. Został pochowany na starym cmentarzu na Służewie, a w 2018 szczątki przeniesiono do rodzinnego grobu na starych Powązkach w Warszawie.

• Małe dramaty (1958; dwie części: Karuzela i Upadek milionera)
• Kolorowe pończochy (1960; dwie części: Matylda i Jadźka)
• Mój stary (1962)
• Ranny w lesie (1963)
• Zbrodniarz i panna (1963)
• Niekochana (1966)
• Długa noc (1967; premiera dopiero w 1989)
• Weekend z dziewczyną (1968; według opowiadania Wyraj Edmunda Niziurskiego)
• Abel twój brat (1970)
• Motyle (1972)
• Ten okrutny, nikczemny chłopak (1972)
• Nie będę cię kochać (1974)
• Moja wojna, moja miłość (1975)
• Królowa pszczół (1977)

• IwonaI. Kurz IwonaI., Ten obraz jest trochę straszliwy. Historia pewnego filmu, czyli naród polski twarzą w twarz z Żydem, „Zagłada Żydów. Studia i Materiały” (4), 2008, s. 466–483, DOI: 10.32927/ZZSiM.283, ISSN 2657-3571 [dostęp 2023-06-03]  (pol.).

• Janusz Nasfeter w bazie filmpolski.pl
• Janusz Nasfeter i jego poetycki świat dziecka. wolomin.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-27)].. artykuł Marty Krakowskiej na stronie Gminy Wołomin
• Janusz Lucjan Nasfeter. portalwiedzy.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-16)].
• Janusz Nasfeter na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”