Janusz Schwertner – Wikipedia, wolna encyklopedia
Janusz Schwertner na Pol’and’Rock Festivalu (2022) | |
Data urodzenia | 8 lutego 1992 |
---|---|
Zawód, zajęcie | dziennikarz |
Edukacja | VIII Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie |
Pracodawca |
Janusz Schwertner (ur. 8 lutego 1992) – polski dziennikarz, publicysta i autor książek. Zdobywca European Press Prize i czterokrotny laureat Grand Press. W latach 2013–2023 dziennikarz portalu Onet.pl, a od 2023 dyrektor programowy Grupy Iberion oraz redaktor naczelny portalu Goniec.pl. Wykładowca dziennikarstwa na Collegium Civitas w Warszawie.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodzi z Krakowa, gdzie ukończył VIII Liceum Ogólnokształcące[1]. Przez trzy lata studiował filmoznawstwo, którego nie ukończył[2].
Karierę dziennikarską rozpoczynał w miesięcznikach: „Dlaczego”, „Bloomberg Businessweek Polska” oraz w „Przeglądzie Sportowym”[3]. W latach 2013–2023 był dziennikarzem Onetu – początkowo w Krakowie, następnie w Warszawie. Publikował także m.in. w „Playboyu” i magazynie „Esquire”. W latach 2016–2018 był zastępcą redaktora naczelnego portalu "Polska ma Sens".
Autor głośnych śledztw dziennikarskich i reportaży o tematyce społecznej, za które otrzymał jak dotąd 11 nominacji do nagrody Grand Press. W 2017 wraz z Andrzejem Gajcym otrzymał nagrodę im. Dariusza Fikusa za „dziennikarstwo najwyższej próby” za tekst „Onet ujawnia: jak Mateusz Kijowski wystawiał faktury KOD-owi”, w którym ujawnili, że część pieniędzy ze zbiórek publicznych na Komitet Obrony Demokracji trafiała na konto firmy lidera KOD Mateusza Kijowskiego. W 2018 był nominowany m.in. do nagrody Grand Press za przygotowanie tekstu pt. „Tutaj nie jestem księdzem. Tak się pracuje w Szlachetnej Paczce”, w którym grupa ponad 20 byłych i obecnych pracowników Stowarzyszenia „Wiosna” zarzuciła szefowi organizacji ks. Jacku Stryczkowi niewłaściwe zarządzanie ludźmi; ks. Stryczek w efekcie publikacji odszedł ze stanowiska. Także w 2018 Schwertner wraz z Andrzejem Stankiewiczem, Andrzejem Gajcym, Kamilem Dziubką i Mateuszem Baczyńskim otrzymał Grand Press w kategorii „News” za cykl „Afera taśmowa. Kelnerzy obciążają Morawieckiego”. Argumentując przyznanie nagrody, kapituła wskazała, że dziennikarze „dotarli do akt śledztwa w sprawie afery taśmowej i ujawnili m.in., że kelnerzy zeznali, iż na jednej z nagranych taśm przyszły premier miał dyskutować o zakupie nieruchomości na tzw. słupy”. W 2020 za reportaż pt. „Miłość w czasach zarazy”, w którym przedstawił druzgocący obraz polskiej psychiatrii dziecięcej, uzyskał m.in. European Press Prize, Grand Press i nagrodę im. Fikusa za „dziennikarstwo najwyższej próby”. W grudniu 2020 zajął drugie miejsce w plebistycie na „Dziennikarza Roku” organizowanym przez fundację Grand Press. W 2022 wraz z Jackiem Harłukowiczem zdobyli dwie statuetki Grand Press za artykuł pt. „Onet ujawnia nieznane oblicze prezesa Polskiego Związku Tenisowego”, w którym zarzucili Mirosławowi Skrzypczyńskiemu stosowanie przemocy wobec członków swojej rodziny i byłych zawodniczek.
W 2019 wraz z Danielem Olczykowskim i Szymonem Piegzą redagował książkę pt. „Smoleńsk. 96 wspomnień”, w której zebrał portrety ofiar katastrofy smoleńskiej[4][5]. W tym samym roku z Mateuszem Baczyńskim wydał również „Antyterrorystów”[6][7]. W 2020 ukazała się jego książka „Szramy. Jak psychosystem niszczy nasze dzieci” napisana wraz z Witoldem Beresiem[8]. W 2023 z Kamilem Dziubką wydał wywiad rzekę przeprowadzony z Lechem Wałęsą pt. Wałęsa ’80[9]. Także w 2023 premierę miał wyreżyserowany przez niego i Anitę Bugajską film dokumentalny pt. „Nic nie czuję”, poświęcony stanowi psychiatrii dziecięcej i młodzieżowej w Polsce[10][11].
W latach 2021–2022 prowadził audycję Status w Newonce.radio. W sierpniu 2023 odszedł z Onetu, a od grudnia tego samego roku jest dyrektorem programowym wydawnictwa Iberion i redaktorem naczelnym portalu Goniec.pl[12][13].
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Grand Press w kategorii „News” (2018)[14]
- Nagroda im. Dariusza Fikusa za „dziennikarstwo najwyższej próby” (2018)[15]
- „Zielony Prus” – Nagroda im. Bolesława Prusa (2020)[16]
- European Press Prize za reportaż Miłość w czasach zarazy (2021)[17][18]
- Grand Press w kategorii „Reportaż prasowy” (2020)[19]
- Grand Press w kategorii „News” (2022)[20]
- Finalista Nagrody Newsweeka im. Teresy Torańskiej
- Finalista Nagrody im. Andrzeja Woyciechowskiego
- Wyróżnienie w konkursie „Kryształowe Pióra”
- Grand Prix Nagrody Dziennikarzy Małopolski (dwukrotnie)
- Zwycięstwo w konkursie People Awards Ringier Axel Springer Polska (czterokrotnie)
- Laureaet plebiscytów Dobry Dziennikarz 2019 oraz Zielona Gruszka
- Nominacja do nagród studenckich MediaTory za tekst „Tutaj nie jestem księdzem. Jak się pracuje w Szlachetnej Paczce”
- Grand Press (wraz z Jackiem Harłukowiczem) w kategorii „Wywiad" za rozmowę z Katarzyną Kotulą Prezes PZT to seksualny predator. Krzywdził mnie, gdy byłam dzieckiem opublikowany w Onecie[21].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Janusz Schwertner w VIII LO – VIII LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE [online] [dostęp 2022-12-20] (pol.).
- ↑ MR, Dziennikarz od dziecka. Janusz Schwertner [online], www.frse.org.pl, 6 grudnia 2021 [dostęp 2022-12-20] .
- ↑ Profil zawodowy – Wykładowcy studiów podyplomowych – SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny. swps.pl. [dostęp 2021-02-22].
- ↑ „Smoleńsk. 96 wspomnień”: to nie jest książka o katastrofie. kultura.onet.pl, 2019-04-10. [dostęp 2021-02-22].
- ↑ Janusz Schwertner , Daniel Olczykowski , Szymon Piegza (red.), Smoleńsk: 96 wspomnień, Warszawa: Ringier Axel Springer, 2019, ISBN 978-83-8091-708-8 (pol.).
- ↑ Były antyterrorysta: Najbardziej było mi szkoda dzieci „Masy”. One nie były niczemu winne. onet.pl, 2019-09-07. [dostęp 2021-02-22].
- ↑ Mateusz Baczyński , Janusz Schwertner , Antyterroryści, Kraków: Wydawnictwo Znak, 2019, ISBN 978-83-240-5805-1 (pol.).
- ↑ Witold Bereś , Janusz Schwertner , Szramy: jak psychosystem niszczy nasze dzieci, Warszawa: Wielka Litera, 2020, ISBN 978-83-8032-544-9 (pol.).
- ↑ Wałęsa ’80 / premiera książki. ecs.gda.pl. [dostęp 2023-09-26].
- ↑ Nic nie czuję [online], FilmPolski [dostęp 2024-01-23] (pol.).
- ↑ Film "Nic nie czuję" porusza sumienia. "Ktoś musi przełamać to tabu" [RELACJA] [online], Plejada, 1 grudnia 2023 [dostęp 2024-01-23] (pol.).
- ↑ Janusz Schwertner na czele Goniec.pl. Zapowiada teksty śledcze i programy na YouTubie [online], www.wirtualnemedia.pl, 9 grudnia 2023 [dostęp 2024-01-23] (pol.).
- ↑ Goniec.pl szykuje lifting. Chce zdążyć przed debiutem Kanału Zero [online], Press.pl [dostęp 2024-01-23] (pol.).
- ↑ Laureaci nagród Grand Press 2018. grandpress.press.pl, 2020-12-11. [dostęp 2021-02-22].
- ↑ Andrzej Gajcy i Janusz Schwertner laureatami Nagrody im. Dariusza Fikusa [online], Onet Wiadomości, 22 maja 2018 [dostęp 2021-03-29] (pol.).
- ↑ „Złoty Prus” dla Tomasza Sekielskiego za dwa głośne filmy. wirtualnemedia.pl, 2021-10-27. [dostęp 2022-06-02]. (pol.).
- ↑ Janusz Schwertner z Onetu zdobywcą europejskiego Pulitzera [online], wyborcza.pl, 3 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-04] .
- ↑ Love in the time of plague [online], European Press Prize [dostęp 2021-06-04] .
- ↑ Janusz Schwertner, Andrzej Stankiewicz oraz Maciej Petruczenko nagrodzeni w konkursie Grand Press 2020. ringieraxelspringer.pl, 2020-12-08. [dostęp 2021-02-22].
- ↑ Jacek Harłukowicz i Janusz Schwertner z nagrodą Grand Press [online], ringieraxelspringer.pl, 13 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-20] .
- ↑ XXVII EDYCJA KONKURSU GRAND PRESS [online], Grand Press [dostęp 2023-12-12] (pol.).