Jaskinia w Antolce – Wikipedia, wolna encyklopedia
Plan jaskini | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Położenie | |
Właściciel | |
Długość | |
Głębokość | |
Deniwelacja | |
Wysokość otworów | 350 m n.p.m. |
Wysokość otworów nad dnem doliny | 80 m |
Ekspozycja otworów | ku górze |
Data odkrycia | znana od dawna |
Kod | (nr inwentarzowy PIG) N-1.1 |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |
50°24′20″N 20°05′34″E/50,405556 20,092778 |
Jaskinia w Antolce (Studnia w Antolce) – jaskinia na terenie Niecki Nidziańskiej. Wejście do niej znajduje się na północny zachód od wsi Antolka (Wyżyna Miechowska), w pobliżu nieczynnego kamieniołomu, na wysokości 350 m n.p.m[1]. Długość jaskini wynosi 20[1] (25[2]) metrów, a jej deniwelacja 12[1] (16,5[2]) metrów.
Opis jaskini
[edytuj | edytuj kod]Jaskinię stanowią dwie pionowe, szczelinowe studnie zaczynające się w dużym lejkowatym zagłębieniu, łączące się pod koniec. Od pierwszej studni, na początku i po 6 metrach, odchodzą dwa krótkie, wąskie korytarzyki. Do drugiej studni można dostać się dopiero z dna pierwszej studni (na głębokości 14 metrów), gdyż jej górna część jest niedostępna z powodu zaklinowanych głazów[2][1].
Przyroda
[edytuj | edytuj kod]W jaskini nie ma nacieków. Jest w niej stała temperatura +12 °C. Na ścianach rosną mchy i paprocie. W jaskini bywają kuny[1].
Historia odkryć
[edytuj | edytuj kod]Jaskinia była znana od dawna. Wiąże się z nią wiele legend. O morderstwie popełnionym przez miejscowego gospodarza na złodzieju w okresie zaborów, o tym, że jaskinia prowadzi na cmentarz w Miechowie, o nieszczęśliwym wypadku jaki wydarzył się dawno temu podczas poszukiwania skarbów i z tego powodu poświęcenia przez księdza jaskini w celu odpędzenia „złego”[2][1]. Aktualny opis i plan jaskini sporządzili J. Rogalski i M. Krajewski w 2001 roku.