Jatrochemia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mężczyzna przedstawiony na ilustracji jest jatrochemikiem i przygotowuje substancje lecznicze.

Jatrochemia (gr. iatrós – lekarz, chemia), chemjatria^[1], alchemia lekarska – kierunek panujący w alchemii od XVI do XVIII wieku, mówiący, że głównym zadaniem chemii jest odkrywanie nowych leków. Czołowym propagatorem jatrochemii był Paracelsus. Wprowadził on do lecznictwa alkohol, sole arsenu, miedzi, ołowiu i srebra oraz opracował reguły dawkowania leków.

Zobacz też

Przypisy

↑ Wolf-DieterW.D. Müller-Jahncke Wolf-DieterW.D., ChristophCh. Friedrich ChristophCh., Johannes Hartmann Iatrochemiker im europäischen Kontext, „Die Pharmazeutische Zeitung”, 51/52/53/2009, 14 grudnia 2009 [dostęp 2019-07-14] (niem.).

[WDMJ-1] Wolf-DieterW.D. Müller-Jahncke Wolf-DieterW.D., ChristophCh. Friedrich ChristophCh., Johannes Hartmann Iatrochemiker im europäischen Kontext, „Die Pharmazeutische Zeitung”, 51/52/53/2009, 14 grudnia 2009 [dostęp 2019-07-14] (niem.).

[1]