Jeżyce (dzielnica Poznania 1954–1990) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jeżyce
	Dawna dzielnica Poznania
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Miasto	Poznań
SIMC	0969586
Powierzchnia	55,12 km²
Populacja (2011); • liczba ludności	; 81 153
Strefa numeracyjna	(+48) 61
Tablice rejestracyjne	PO
	Położenie na mapie Poznania;

Jeżyce – dawna dzielnica administracyjna Poznania od 1954 do 1990 roku, obejmująca północno-zachodnią część miasta.

Po 1990 roku dzielnice zostały zlikwidowane, jednak Urząd Miasta Poznania przydzielił ich dawne obszary do swoich pięciu delegatur, w których znajdowało się część instytucji gminnych. Granice dawnych dzielnic zostały wykorzystane w celu organizacji pracy urzędu miasta. Delegatura UM Poznań-Jeżyce znajdowała się przy ul. Słowackiego 22^[1].

Pod koniec funkcjonowania dzielnica Jeżyce obejmowała obszar o powierzchni 55,12 km², co stanowiło 21,09% powierzchni Poznania^[2]. W obszarze dawnej dzielnicy 31 grudnia 2011 roku zamieszkiwało 81 153 osób^[3].

Położenie

W 1954 r. dzielnica obejmowała powierzchnię 48,70 km², natomiast pod koniec funkcjonowania 55,12 km²^[2].

Główną częścią Jeżyc jest Rynek Jeżycki. Granice dzielnicy wytyczały następujące ulice (patrząc od północy): Obornicka, Lechicka, Piątkowska, Księcia Mieszka I, Kazimierza Pułaskiego, Franklina Delano Roosevelta i Bukowska.

W skład tej administracyjnej dzielnicy wchodziły mniejsze, będące niegdyś osobnymi osadami, zwyczajowo również nazywane dzielnicami:

Obecnie Jeżyce pełnią głównie funkcję mieszkalną i rekreacyjną. Występują tu osiedla o zabudowie wielorodzinnej (Bonin i Winiary – północno-wschodnia i wschodnia część dzielnicy), zwarte obszary zabudowane XIX-wiecznymi kamienicami (Jeżyce "w wąskim znaczeniu" – południowo-wschodnia część dzielnicy) oraz zabudowa jednorodzinna w północno-wschodniej części dzielnicy. W części południowo-zachodniej dominują tereny zielone, w tym lasy komunalne (golęciński klin zieleni) oraz port lotniczy Poznań-Ławica i koszary Wojska Polskiego. Główną ulicą dzielnicy jest ul. Dąbrowskiego (8,5 km – najdłuższa ulica Poznania), która wraz z ul. Lutycką stanowi obwodnicę miasta dla jadących drogą krajową nr 2 wschód-zachód. Drugą arterią komunikacyjną jest ul. Niestachowska (część II ramy komunikacyjnej miasta) przedłużająca się w ul. Obornicką (droga krajowa nr 11 w kierunku na Piłę).

Na terenie Jeżyc znajdują się również duże zbiorniki wodne – Jezioro Kierskie, Jezioro Strzeszyńskie i Rusałka.

Historia

W 1954 r. Prezydium Rządu utworzyło dużą dzielnicę Jeżyce, jako jedną z pięciu^[4]. W 1984 roku podział na 5 dzielnic Poznania ponowiła Rada Ministrów w granicach wyznaczonych przez Wojewódzką Radę Narodową w Poznaniu^[5]^[6]. 1 stycznia 1987 zmieniono granice miasta i do dzielnicy przyłączono obszar wsi Wielkie i Kiekrz^[7].

Zobacz też

Jeżyce

Przypisy

↑ Urząd Miasta. Polskapresse. [dostęp 2010-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-07)].
↑ ^a ^b (red.) Kazimierz Kruszka: Statystyczna karta historii Poznania. Poznań: Urząd Statystyczny w Poznaniu, 2008, s. 29. ISBN 978-83-61264-01-9.
↑ Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2009 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2010-06-11. ISSN 1734-6118.
↑ Uchwała nr 666 Prezydium Rządu z dnia 7 października 1954 r. w sprawie podziału na dzielnice miasta Poznania (M.P. z 1954 r. nr 111, poz. 1547)
↑ Uchwała nr 53 Rady Ministrów z dnia 30 marca 1984 r. w sprawie podziału miasta Poznania na dzielnice (M.P. z 1984 r. nr 10, poz. 68)
↑ Uchwała Nr XXIII/131/84 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 23 lutego 1984 r. ws. podziału miasta Poznania na dzielnice
↑ Uchwała nr XVII/145/86 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 29 grudnia 1986 r. (M.P. z 1986 r. nr 35, poz. 278)

[Urząd_Miasta-1] Urząd Miasta. Polskapresse. [dostęp 2010-11-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-07)].

[Kruszka2008-2] (red.) Kazimierz Kruszka: Statystyczna karta historii Poznania. Poznań: Urząd Statystyczny w Poznaniu, 2008, s. 29. ISBN 978-83-61264-01-9.

[Ludność_Stan_i_struktura-3] Ludność. Stan i struktura w przekroju terytorialnym (Stan w dniu 31 XII 2009 r.). Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 2010-06-11. ISSN 1734-6118.

[Uchwała_nr_666_Prezydium-4] Uchwała nr 666 Prezydium Rządu z dnia 7 października 1954 r. w sprawie podziału na dzielnice miasta Poznania (M.P. z 1954 r. nr 111, poz. 1547)

[Uchwała_nr_53_Rady_Ministrów-5] Uchwała nr 53 Rady Ministrów z dnia 30 marca 1984 r. w sprawie podziału miasta Poznania na dzielnice (M.P. z 1984 r. nr 10, poz. 68)

[Uchwała_Nr_XXIII_131_84_Wojewódzkiej-6] Uchwała Nr XXIII/131/84 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 23 lutego 1984 r. ws. podziału miasta Poznania na dzielnice

[Uchwała_nr_XVII_145_86_Wojewódzkiej-7] Uchwała nr XVII/145/86 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 29 grudnia 1986 r. (M.P. z 1986 r. nr 35, poz. 278)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]