Jean Baptiste François Pierre Bulliard – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pierre Bulliard

Jean Baptiste François Pierre Bulliard (znany również jako Pierre Bulliard, ur. 24 listopada 1752 r. w Aubepierre-sur-Aube Haute-Marne, zm. 26 września 1793 r. w Paryżu)[1]francuski lekarz, botanik i mykolog.

Bulliard studiował w Langres, następnie w Clairvaux i Paryżu. Tam też praktykował jako psycholog. Był nauczycielem syna generała Claude'a Dupina (1686-1769).

Jego dzieło pt. Dictionnaire Elémentaire de Botanique[2] (1783 r.) przyczyniło się do rozpowszechnienia i konsolidacji terminologii botanicznej oraz systematyki Linneusza. Praca ta była szczególnie ważna w obszarze mykologii, gdyż zawierała opisy 393 z 602 znanych wówczas grzybów jadalnych (stołowych).

Opisane przez niego gatunki to między innymi: Boletus edulis, Coprinopsis atramentaria czy Entoloma sinuatum.

Standardowy skrót nazwiska: Bull. jest używany do wskazania jego osoby, jako autora nazw systematycznych, które nadał (zobacz: Lista skrótów nazwisk botaników i mykologów).

Lycoperdon hyemale – Tablica 72 z dzieła "Champignons de la France"

Ważniejsze dzieła

[edytuj | edytuj kod]
  • Flora Parisiensis (1776-1780)
  • Herbier de la France[3] (1780-1793)
  • Dictionnaire élémentaire de botanique (1783)
  • Histoire des plantes vénéneuses et suspectes de la France (1784)
  • Histoire des champignons de la France (1791-1812), Bulliard pracę tę rozpoczął, ale za kontynuację jej uznawany jest Étienne Pierre Ventenat (1757-1808).
  • Aviceptologie (1796)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pierre Bulliard i inni, Etat actuel de l'Herbier de la France, Paris: Pierre Bulliard, 1786, DOI10.5962/bhl.title.134768 [dostęp 2018-08-27].
  2. Pierre Bulliard, Dictionnaire élémentaire de botanique, chez J.-J. Fuchs, 1802 [dostęp 2018-08-27] (fr.).
  3. LuEsther T. Mertz Library New York Botanical Garden, Herbier de la France; ou, Collection complette des plantes indigenes de ce royaume; avec leurs proprits, et leurs usages en medecine, Paris, Chez l'auteur, Didot, Debure, Belin, 1780 [dostęp 2018-08-27].