Jean Ranc – Wikipedia, wolna encyklopedia
Wertumnus i Pomona | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki | |
Epoka |
Jean Ranc – francuski malarz barokowy pracujący na francuskim dworze Ludwika XV oraz jako nadworny malarz u hiszpańskiego króla Filipa V[1].
Był uczniem i kontynuatorem Hyacinthe Rigauda, rywalizował z Michel-Angem Houassem o pozycję na dworze. Pożar z 1734 roku, który całkowicie zniszczył siedzibę monarchów – Królewski Alkazar w Madrycie został prawdopodobnie zaprószony w komnacie niedowidzącego Ranca. Na miejscu spalonego Alcazaru wybudowano Pałac Królewski. Pogrążony w depresji Ranc zmarł 6 miesięcy po pożarze[1].
Jego dzieło Wertumnus i Pomona, archetyp barokowego piękna z XVIII wieku, mogło posłużyć za inspirację dla Goi, kiedy ten malował Parasolkę[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Enrique Lafuente Ferrari: Breve Historia de la Pintura Española, Tom II. Madryt: Ediciones AKAL, 1987, s. 382. ISBN 84-760-0182-7.
- ↑ Museo Nacional del Prado: El quitasol. [dostęp 2013-01-21]. (hiszp.).