Jean Ranc – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jean Ranc
Ilustracja
Wertumnus i Pomona
Data i miejsce urodzenia

28 stycznia 1674
Montpellier, Francja

Data i miejsce śmierci

1 lipca 1735
Madryt, Hiszpania

Narodowość

francuska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

barok

Jean Rancfrancuski malarz barokowy pracujący na francuskim dworze Ludwika XV oraz jako nadworny malarz u hiszpańskiego króla Filipa V[1].

Był uczniem i kontynuatorem Hyacinthe Rigauda, rywalizował z Michel-Angem Houassem o pozycję na dworze. Pożar z 1734 roku, który całkowicie zniszczył siedzibę monarchów – Królewski Alkazar w Madrycie został prawdopodobnie zaprószony w komnacie niedowidzącego Ranca. Na miejscu spalonego Alcazaru wybudowano Pałac Królewski. Pogrążony w depresji Ranc zmarł 6 miesięcy po pożarze[1].

Jego dzieło Wertumnus i Pomona, archetyp barokowego piękna z XVIII wieku, mogło posłużyć za inspirację dla Goi, kiedy ten malował Parasolkę[2].

Rodzina Filipa V Jeana Ranca, 1723

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Enrique Lafuente Ferrari: Breve Historia de la Pintura Española, Tom II. Madryt: Ediciones AKAL, 1987, s. 382. ISBN 84-760-0182-7.
  2. Museo Nacional del Prado: El quitasol. [dostęp 2013-01-21]. (hiszp.).