Jeanine Hennis-Plasschaert – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jeanine Hennis-Plasschaert
Data i miejsce urodzenia	7 kwietnia 1973 ; Heerlen
	Minister obrony Holandii
Okres	od 5 listopada 2012; do 4 października 2017
Przynależność polityczna	VVD
Poprzednik	Hans Hillen
Następca	Klaas Dijkhoff
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jeanine Antoinette Hennis-Plasschaert (ur. 7 kwietnia 1973 w Heerlen) – holenderska polityk i urzędnik europejski, od 2004 do 2010 posłanka do Parlamentu Europejskiego, minister obrony od listopada 2012 do października 2017.

Życiorys

Ukończyła studia na Akademii Europejskiej, po których została zatrudniona w administracji Unii Europejskiej. Pracowała w Komisji Europejskiej, początkowo w Brukseli, zaś następnie (w latach 1998–2000) w jej łotewskim przedstawicielstwie w Rydze. W późniejszym okresie zajmowała się doradztwem gospodarczym w amsterdamskim przedsiębiorstwie KPMG Advisory Services.

Została następnie asystentką polityczną w centroprawicowej i liberalnej Partii Ludowej na rzecz Wolności i Demokracji. W 2004 uzyskała mandat deputowanej do Parlamentu Europejskiego z listy VVD. W VI kadencji PE przystąpiła do grupy Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy, pracowała też w Komisji Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych. W 2009 skutecznie ubiegała się o reelekcję. Z Europarlamentu odeszła rok później w związku z wyborem do niższej izby Stanów Generalnych, w 2012 ponownie została posłanką krajową.

5 listopada 2012 objęła urząd ministra obrony w rządzie, na którego czele stanął Mark Rutte. W wyborach w 2017 utrzymała mandat deputowanej na kolejną kadencję^[1]. 3 października 2017 ogłosiła ustąpienie ze stanowiska ministra obrony; doszło do tego w następstwie publikacji raportu na temat przyczyn śmierci w wypadku (eksplozji naboju moździerzowego) trzech holenderskich żołnierzy sił pokojowych w Mali^[2]^[3]. Zakończyła urzędowanie następnego dnia.

W 2018 powołana na specjalnego wysłannika sekretarza generalnego ONZ, stanęła wówczas na czele Misji Wsparcia Narodów Zjednoczonych dla Iraku (UNAMI)^[4].

Przypisy

↑ Tweede Kamerverkiezingen 2017 (voorlopige samenstelling). parlement.com. [dostęp 2017-03-16]. (niderl.).
↑ Maciej Hypś: Dymisja holenderskiej minister obrony po wypadku w Mali. konflikty.pl, 4 października 2017. [dostęp 2017-10-04].
↑ Dutch defense minister resigns over peacekeepers' deaths in Mali. reuters.com, 3 października 2017. [dostęp 2017-10-04]. (ang.).
↑ Secretary-General Appoints Jeanine Hennis-Plasschaert of Netherlands Special Representative for Iraq. un.org, 31 sierpnia 2018. [dostęp 2019-09-30]. (ang.).

Bibliografia

Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2017-03-16].
Profil na stronie parlement.com. [dostęp 2017-10-04]. (niderl.).

[1] Tweede Kamerverkiezingen 2017 (voorlopige samenstelling). parlement.com. [dostęp 2017-03-16]. (niderl.).

[2] Maciej Hypś: Dymisja holenderskiej minister obrony po wypadku w Mali. konflikty.pl, 4 października 2017. [dostęp 2017-10-04].

[3] Dutch defense minister resigns over peacekeepers' deaths in Mali. reuters.com, 3 października 2017. [dostęp 2017-10-04]. (ang.).

[4] Secretary-General Appoints Jeanine Hennis-Plasschaert of Netherlands Special Representative for Iraq. un.org, 31 sierpnia 2018. [dostęp 2019-09-30]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

W dniu powstania	Mark Rutte (VVD) Lodewijk Asscher (PvdA) Ronald Plasterk (PvdA) Frans Timmermans (PvdA) Jeroen Dijsselbloem (PvdA) Ivo Opstelten (VVD) Henk Kamp (VVD) Jeanine Hennis-Plasschaert (VVD) Edith Schippers (VVD) Jet Bussemaker (PvdA) Melanie Schultz van Haegen (VVD) Stef Blok (VVD, do 27 stycznia 2017) Lilianne Ploumen (PvdA)
Późniejsi członkowie	Bert Koenders (PvdA) Ard van der Steur (VVD) Klaas Dijkhoff (VVD)