Jednopłat – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jednopłat – typ konstrukcji samolotu lub szybowca, który jest wyposażony w jeden płat nośny (dwa skrzydła). Ten układ charakteryzuje się najmniejszym oporem czołowym oraz najmniejszą masą z pozostałych układów (dwupłat, trójpłat).

Wykorzystywany od początków lotnictwa, przez pewien okres był wyparty przez dwupłatowiec. Było to spowodowane ograniczoną wytrzymałością stosowanych materiałów, a co za tym idzie małą sztywnością pierwszych skrzydeł i ich łamaniem się. W dzisiejszych czasach stało się możliwe budowanie samolotów o dużych, pojedynczych płatach nośnych i konstrukcja ta zdominowała rynek ze względu na zdecydowanie lepsze właściwości aerodynamiczne.

Pierwsze samoloty w tym układzie:

• Rumpler Taube (1908 r.)
• Bleriot XI (1909 r.)

Samoloty w układzie jednopłata dzielą się na trzy podgrupy:

• dolnopłaty
• średniopłaty
• górnopłaty

Zobacz hasło jednopłat w Wikisłowniku

• grzbietopłat, górnopłat, górnopłat typu parasol, dolnopłat, średniopłat, dwupłat, trójpłat, latające skrzydło