Jenő Dalnoki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jenő Dalnoki

Data i miejsce urodzenia	12 grudnia 1932 Budapeszt
Data i miejsce śmierci	4 lutego 2006 Budapeszt
Wzrost	176 cm
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1950–1966 Ferencvárosi TC 283 (9)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1952–1961  Węgry 14 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1970 Ferencvárosi TC 1973–1978 Ferencvárosi TC 1982–1984 FC Tatabánya 1985–1987 Ferencvárosi TC
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Węgry Igrzyska olimpijskie złoto Helsinki 1952 piłka nożna brąz Rzym 1960 piłka nożna
Multimedia w Wikimedia Commons

Jenő Dalnoki (ur. 12 grudnia 1932 w Budapeszcie, zm. 4 lutego 2006 tamże) – węgierski piłkarz grający na pozycji obrońcy, trener, medalista igrzysk olimpijskich.

Wystąpił w 14 meczach reprezentacji narodowej, m.in. miał udział w dwóch wysokich zwycięstwach nad Polską (5:1 w Warszawie w czerwcu 1952 i 4:1 w Budapeszcie w lipcu 1956). Uczestniczył w dwóch olimpiadach – w Helsinkach w 1952 sięgnął po złoto, w Rzymie w 1960 po brąz. Bronił barw klubu Ferencvárosi Budapeszt, wraz z którym dotarł do finału Pucharu Miast Targowych w 1965; w meczu finałowym, w którym węgierski klub pokonał Juventus F.C. 1:0, Dalnoki nie wystąpił.

Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako trener. Kilkakrotnie prowadził swój dawny klub Ferencvárosi (1970, 1973-1978, 1985-1987), sięgając po mistrzostwo Węgier (1975) i dwa Puchary Węgier (1974, 1978). Doprowadził klub do finału Pucharu Europejskich Zdobywców Pucharów w 1975; w decydującym meczu Węgrzy nie sprostali ekipie Dynama Kijów (0:3), prowadzonej przez Walerego Łobanowskiego.

• Jenő Dalnoki Biographical information [online], olympedia.org [dostęp 2020-09-01]  (ang.).