Jenő Dalnoki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jenő Dalnoki
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 grudnia 1932
Budapeszt

Data i miejsce śmierci

4 lutego 2006
Budapeszt

Wzrost

176 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1950–1966 Ferencvárosi TC 283 (9)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1952–1961  Węgry 14 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1970 Ferencvárosi TC
1973–1978 Ferencvárosi TC
1982–1984 FC Tatabánya
1985–1987 Ferencvárosi TC
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Węgry
Igrzyska olimpijskie
złoto Helsinki 1952 piłka nożna
brąz Rzym 1960 piłka nożna

Jenő Dalnoki (ur. 12 grudnia 1932 w Budapeszcie, zm. 4 lutego 2006 tamże) – węgierski piłkarz grający na pozycji obrońcy, trener, medalista igrzysk olimpijskich.

Wystąpił w 14 meczach reprezentacji narodowej, m.in. miał udział w dwóch wysokich zwycięstwach nad Polską (5:1 w Warszawie w czerwcu 1952 i 4:1 w Budapeszcie w lipcu 1956). Uczestniczył w dwóch olimpiadach – w Helsinkach w 1952 sięgnął po złoto, w Rzymie w 1960 po brąz. Bronił barw klubu Ferencvárosi Budapeszt, wraz z którym dotarł do finału Pucharu Miast Targowych w 1965; w meczu finałowym, w którym węgierski klub pokonał Juventus F.C. 1:0, Dalnoki nie wystąpił.

Po zakończeniu kariery sportowej pracował jako trener. Kilkakrotnie prowadził swój dawny klub Ferencvárosi (1970, 1973-1978, 1985-1987), sięgając po mistrzostwo Węgier (1975) i dwa Puchary Węgier (1974, 1978). Doprowadził klub do finału Pucharu Europejskich Zdobywców Pucharów w 1975; w decydującym meczu Węgrzy nie sprostali ekipie Dynama Kijów (0:3), prowadzonej przez Walerego Łobanowskiego.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]