Jens Bjørneboe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jens Bjørneboe
Ilustracja
Jens Bjørneboe (1967)
Data i miejsce urodzenia

9 października 1920
Kristiansand

Data i miejsce śmierci

9 maja 1976
Veierland

Narodowość

norweska

Język

norweski

Jens Ingvald Bjørneboe (ur. 9 października 1920 w Kristiansand, zm. 9 maja 1976 w Veierland) – norweski pisarz.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Bjørneboe tworzył w różnych gatunkach: powieści, sztuki teatralne, wiersze, eseje i artykuły. Wiele z jego utworów zostało przetłumaczonych na inne języki, w tym angielski i niemiecki, i zyskały odbiorców poza granicami Norwegii.

W latach 1940–1950 Bjørneboe był ważnym antropozofem w Norwegii. Wiele jego książek zawiera w mniejszym lub większym stopniu antropozoficzne idee. Powieść Jonas (1955), może być odczytywana jako rekomendacja zmiany w szkole, co ma wiele wspólnego ze Szkołą Rudolfa Steinera. Powieść zajmuje się szerokim spektrum ważnych tematów, jak fenomen nazizmu, który zdaniem Bjørneboe mógł pojawić się w dowolnym miejscu, na przykład w Norwegii, w 1950.

Jens Bjørneboe początkowo postrzegany był jako konserwatysta, ale stopniowo zbliżał się do anarchizmu.

Pisarz prowadził burzliwe życie, zmagał się z nadużywaniem alkoholu i depresją. Popełnił samobójstwo 8 maja 1976[1].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dikt (1951)
  • Før hanen galer (1952)
  • Ariadne (1953)
  • Jonas (1955)
  • Under en hårdere himmel (1957)
  • Den store by (1958)
  • Vinter i Bellapalma. Av forfatteren Hans Berlows efterlatte papirer (1958)
  • Blåmann (1959)
  • Den onde hyrde (1960)
  • Ti bud til en ung mann som vil frem i verden (1963)
  • Fugleelskerne (1966). W Polsce wydany pod tytułem Ornitofile
  • Drømmen og hjulet (1964)
  • Til lykke med dagen (1965)
  • Uten en tråd (1966)
  • Trylogia Bestialitetens historie
    • Frihetens øyeblikk. Heiligenbergmanuskriptet (1966). W Polsce wydane pod tytułem Historia bestialstwa: chwila wolności, w tłumaczeniu Anny Marciniakówny
    • Kruttårnet (1969)
    • Stillheten. En antiroman og absolutt siste protokoll (1973)
  • Aske, vind og jord. Sanger, viser og dikt (1968)
  • Semmelweis. Et anti-autoritært skuespill (1968)
  • Norge, mitt Norge. Essays om formyndermennesket (1968)
  • Uden en trævl II (1968)
  • Vi som elsket Amerika. Essays om stormaktsgalskap, straffelyst, kunst og moral (1970)
  • Amputasjon. Arenaspill i en akt (1970)
  • Anarkismen – I dag? (1971)
  • Politi og anarki. Essays om katter, domstoler og mennesker (1972)
  • Hertug Hans. En novelle (1972)
  • Tilfellet Torgersen. Rekonstruert av aktstykker (1973)
  • Haiene. Historien om et mannskap og et forlis (1974). W Polsce wydana pod tytułem Rekiny: opowieść o dziejach statku i załogi, w tłumaczeniu Jadwigi Purzyckiej-Kvadsheim
  • Dongery. En collage om forretningsstanden og om markedsførerens liv (1976)
  • Røde Emma (1976)
  • Under en mykere himmel. Brev og bud fra en Steinerskole (1976)
  • Lanterner. Noveller, reisebrev, epistler (1977)
  • Om Brecht (1977)
  • Om teater (1978)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Gabrielle H. Cody, Evert Sprinchorn, The Columbia Encyclopedia of Modern Drama, Columbia University Press, 2007, ISBN 978-0-231-14422-3 [dostęp 2018-02-18] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]