Jerzy Boniecki (publicysta) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł należy dopracować:

od 2021-03 → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny,
od 2021-03 → zweryfikować treść i dodać przypisy.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Jerzy Boniecki

Data i miejsce urodzenia	29 maja 1929 Warszawa
Data i miejsce śmierci	8 września 2003 Sydney
Zawód, zajęcie	publicysta
Edukacja	Uniwersytet Warszawski
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Jerzy Boniecki (ur. 29 maja 1929 w Warszawie, zm. 8 września 2003 w Sydney) – polski publicysta i działacz społeczny, twórca, fundator i organizator Niezależnej Fundacji Popierania Kultury Polskiej Polcul, dziennikarz paryskiej „Kultury”.

Wczesne lata dziecięce spędził w rodzinnym domu ideowych członków PPS, w którym panował klimat sprawiedliwości i wrażliwości społecznej. Kiedy miał 10 lat wybuchła wojna i wraz z milionami Polaków przeżył jej koszmar, rozbicie rodziny i śmierć matki. W 1943 roku, jako 14-letni chłopak przyłączył się do Armii Krajowej. Po wojnie ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim i pracował w Warszawie w Metalexporcie. Był specjalistą w dziedzinie urządzeń przemysłowych.

W 1959 zamieszkał wraz z rodziną na stałe w Sydney. W Australii ukończył studia w zakresie ekologii na Uniwersytecie Macquarie w Sydney. W Australii założył i prowadził firmę importową „Stolat”. Przez cały czas prowadził wielostronną działalność społeczną, ale najbardziej i najdłużej zaangażowany był w prowadzenie stworzonej przez niego Fundacji Polcul.

• uczestniczył w pracach Klubu Rzymskiego
• brał udział w pracach charytatywnej organizacji Community Aid Abroad zajmującą się pomocą w realizacji małych projektów rozwoju w krajach trzeciego świata
• był współzałożycielem Australijskiego Komitetu Obrony Praw Człowieka w ZSRR
• był aktywnym członkiem Amnesty International
• uczestniczył w pracach „Paryskiej Kultury” oraz Australijskiego Instytutu Spraw Polskich
• od 1980 do 2003 sprawował funkcje dyrektora i prowadził Polcul Foundation, której był założycielem.

• W latach 1975–1999 opublikował kilkadziesiąt artykułów w „Kulturze” i w innych wydawnictwach emigracyjnych
• W 1990 opublikował zbiór artykułów pt. Okno na świat
• W 1992 wydał tom opowiadań U burmistrza w Wenecji.

Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej oraz otrzymał nagrodę „Kultury” Paryskiej w dziedzinie Przyjaźni i Współpracy.

• Notka biograficzna na stronie Niezależnej Fundacji Polcul