French
DeutschJerzy Gołogórski – Wikipedia, wolna encyklopedia
 kapitan artylerii | |
| Data urodzenia | 24 stycznia 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 25 września 1939 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
     | |
.png){kind=small}
Jerzy Mieczysław Gołogórski[a] (ur. 24 stycznia 1896, zm. 25 września 1939) – kapitan artylerii Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 24 stycznia 1896, w rodzinie Emila, generała porucznika Wojska Polskiego, i Marii z Artwińskich. Był młodszym bratem Leona (1894–1956), rotmistrza Wojska Polskiego.
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Artylerii Polowej Nr 104. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1918 w korpusie oficerów rezerwy artylerii polowej i górskiej[1].
19 stycznia 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w artylerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[2]. W latach 1921–1924 był przydzielony z 4 Dywizjonu Artylerii Konnej do składu osobowego generalnego inspektora kawalerii na stanowisko oficera ordynansowego[3][4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 45. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5], a 31 marca 1924 mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 35. lokatą w korpusie oficerów artylerii[6]. Z dniem 1 lipca 1924 został przeniesiony do 1 Dywizjonu Artylerii Konnej w Warszawie[7][8]. Z dniem 2 listopada 1927 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1927/29, z równoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów artylerii[9]. W marcu 1928 ogłoszono jego przeniesienie z WSWoj. do dyspozycji komendanta kadry oficerów artylerii z dniem 2 listopada 1927[10][11]. Z dniem 28 lutego 1929 został przeniesiony w stan spoczynku[12].
W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Inowrocław. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII”[13].
We wrześniu 1939 został zmobilizowany do Ośrodka Zapasowego Artylerii Konnej nr 1. Poległ 25 września 1939 w miejscowości Kukiełki. Został pochowany koło szkoły w Zniczynie, a później ekshumowany i przeniesiony na cmentarz wojenny w Zwierzyńcu[14].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Walecznych czterokrotnie[15]
- Krzyż Kawalerski Orderu Gwiazdy Rumunii[15]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[16]
- Srebrny Medal Waleczności 2 klasy[16]
- Krzyż Wojskowy Karola[16]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 1077, 1189.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 29 stycznia 1921 roku, s. 143.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 325, 633.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 75, 804, 821.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 201.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 175.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 76 z 7 sierpnia 1924 roku, s. 433.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 720, 745.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 26 września 1927 roku, s. 313.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 21 marca 1928 roku, s. 93.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 434, 461.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 34.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 343, 1014.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 425.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 75.
- ↑ a b c Ranglisten 1918 ↓, s. 1189.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.