Jerzy Lutostański – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jerzy Lutostański
podporucznik rezerwy kawalerii podporucznik rezerwy kawalerii
Data i miejsce urodzenia

11 stycznia 1919
Nieborzyn

Data i miejsce śmierci

19 września 1939
Laskami

Przebieg służby
Lata służby

1937–1938 i 1939

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

7 Pułk Strzelców Konnych

Stanowiska

oficer informacyjny
oficer ordynansowy

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Jerzy Lutostański herbu Jelita (ur. 11 stycznia 1919 w Nieborzynie, zm. 19 września 1939 pod Laskami) – podporucznik rezerwy kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jerzy Lutostański urodził się 11 stycznia 1919 roku w Nieborzynie, w ówczesnym powiecie słupeckim guberni kaliskiej, w rodzinie Wacława Władysława (1865-1935) i Marii z Dąmbskich (1880-1964). Był bratem Zofii Lissowskiej (1911-1942), Władysława (1912-1944) i Jana (1919-2005).

W 1936 roku ukończył Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. W latach 1936–1937 odbył praktykę rolniczą[1]. Od 21 września 1937 roku do 15 lipca 1938 roku był słuchaczem Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. Szkołę ukończył z 1. lokatą w stopniu tytularnego plutonowego podchorążego[2]. Od 15 sierpnia do 20 września 1938 roku odbył praktykę w 2 szwadronie 7 Pułku Strzelców Konnych Wielkopolskich w Poznaniu. Awansowany do stopnia wachmistrza. W 1938 rozpoczął studia rolnicze w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Od 15 lipca 1939 roku odbywał ćwiczenia rezerwy w 7 Pułku Strzelców Konnych Wielkopolskich. Awansowany na starszego wachmistrza, a następnie na podporucznika[1].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku walczył jako oficer informacyjny 7 Pułku Strzelców Konnych Wielkopolskich[3][4]. 9 września został oficerem ordynansowym i dowódcą pocztu[5]. Poległ 19 września 1939 roku podczas patrolu pod Laskami w Puszczy Kampinoskiej[6][7][8]. Ze względu na toczące się walki nie został pochowany przez żołnierzy 7 Pułku[1]. Miejsce pochówku nie jest znane. Należał do Polskiej Korporacji Akademickiej Jagiellonia.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Szacherski 1968 ↓, s. 233.
  2. ↑ Radomyski 1992 ↓, s. 36, 81, 102.
  3. ↑ Abraham 1990 ↓, s. 288 tu jako podporucznik.
  4. ↑ Tym 1999 ↓, s. 39 wg autora był podporucznikiem.
  5. ↑ Szacherski 1968 ↓, s. 311.
  6. ↑ Szacherski 1968 ↓, s. 228.
  7. ↑ Abraham 1990 ↓, s. 235, 299 wg autora był nadal podchorążym.
  8. ↑ Tym 1999 ↓, s. 33.
  9. ↑ Abraham 1990 ↓, s. 304.
  10. ↑ Szacherski 1968 ↓, s. 233 wg autora został odznaczony Krzyżem Złotym i Krzyżem Srebrnym VM.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Roman Abraham: Wspomnienia wojenne znad Warty i Bzury. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1990. ISBN 83-11-07712-6.
  • Piotr Bauer, Bogusław Polak, Armia Poznań w wojnie obronnej 1939, Poznań 1983.
  • Lance do boju red. Bogusław Polak, Poznań: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1986.
  • Czesław Knoll, Olgierd Matuszewski, Wielkopolska Brygada Kawalerii, Poznań: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988.
  • Stanisław Radomyski: Zarys historii Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu 1926-1939. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1992. ISBN 83-85621-06-7.
  • Zbigniew Szacherski: Wierni przysiędze. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1968.
  • Juliusz S. Tym: 7 Pułk Strzelców Konnych Wielkopolskich. T. 108. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1999, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej.
  • Robert Bielecki, Dwa Powstańcze Bataliony, PIW 1989.
  • http://www.sejm-wielki.pl
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Lutostański&oldid=74393343”