Jerzy Stępkowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jerzy Stępkowski
Ilustracja
Jerzy Stępkowski w „Kolonii Karnej” F. Kafki
Data i miejsce urodzenia

1953
Włocławek

Data śmierci

26 stycznia 2021

Zawód

aktor, reżyser, pedagog

Lata aktywności

od 1976

Jerzy Stępkowski (ur. 1953 we Włocławku, zm. 26 stycznia 2021[1]) – polski aktor, pedagog i reżyser teatralny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1976 ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWST im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie[2]. Od 1976 aktor w: Teatrze Dramatycznym m.st. Warszawy, Teatrze Dramatycznym im. A. Mickiewicza w Częstochowie, Teatrze im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze, Teatrze Polskim w Bydgoszczy, Teatrze Powszechnym im. J. Kochanowskiego w Radomiu, Teatrze Narodowym w Warszawie, Teatrze im. S. Jaracza w Olsztynie. Zasłużony Działacz Kultury[3].

Kierownik artystyczny Teatru Impresaryjnego we Włocławku (1991). Doradca Ministra Kultury i Sztuki (1997). Wykładowca-pedagog artystyczny w Policealnym Studium Aktorskim w Olsztynie (2002). Dyrektor Edukacyjnego Studio Artystyczno-Literackiego „Trade” w Warszawie (2002–2005). Aktor Polskiego Radia. Nauczyciel akademicki na kierunku filologia polska na Wydziale Humanistycznym UMCS (filia w Radomiu) (2009–2010)[4]. Nauczyciel kontraktowy dykcji, recytacji i zadań aktorskich w Zespole Szkół Muzycznych im. Oskara Kolberga w Radomiu w klasach wokalnych[5]. Zajmował się reżyserią i inscenizacją spektakli teatralnych i widowisk[6], pedagogiką artystyczną, adaptacjami scenicznymi dzieł literackich[7][8][9].

Pracował jako redaktor i dziennikarz w mediach lokalnych (radio, prasa, telewizja) oraz animator kulturalny w instytucjach i placówkach kultury (MKiSz, WOKiSZ „Resursa” w Radomiu, Zarząd ZMW). Autor recenzji teatralnych i imprez artystycznych i kulturalnych („Tygodnik Radomski”, „Niedziela”, „Dziedzictwo”, „Głos Białobrzegów”, „Radio Plus”, „TV Dami”). Brał udział w ogólnopolskich projektach kulturotwórczych (np. „Małe Ojczyzny – Tradycja dla kultury” Fundacji Kultury[10], Festiwal Kultury Młodzieży Szkolnej ZMW). Kierował amatorską działalnością teatralną, pracą i organizowaniem stowarzyszeń pozarządowych, Pracował w zakresie terapii zajęciowej, przygotowywał projekty programowe w zakresie współczesnych metod nauczania technik aktorskich[11].

Role sceniczne

[edytuj | edytuj kod]
  • Pandeusz, Nadobnisie i Koczkodany Witkacego, reż. Krystian Lupa,
  • Ferrovius, Androkles i lew J. B. Shawa, reż. Henryk Tomaszewski,
  • Bryndas, Krakowiacy i Górale Bogusławskiego, reż. Jerzy Krasowski,
  • Książę Astolfo, Życie snem Calderona, reż. Krystyna Skuszanka,
  • Wędrowiec, Koczowisko Łubieńskiego, reż. Tadeusz Minc,
  • Ferdynand, Burza Szekspira, reż. Józef Słowiński,
  • Ariel, Burza Szekspira, reż. Józef Słowiński,
  • Lizander, Sen nocy letniej Szekspira, reż. Jerzy Rakowiecki,
  • Romeo, Romeo i Julia Szekspira, reż. Wiesław Górski,
  • Banko, Makbet Szekspira, reż. Krzysztof Zaleski,
  • Kleant, Chory z urojenia Moliera, reż. Józef Słowiński,
  • Kuragin, Wojna i pokój Tołstoja, reż. Irena Babel,
  • Beniowski, Fantazja dydaktyczna L. Schillera, reż. Ludwik Rene,
  • Polelum, Lila Weneda Słowackiego, reż. Krystyna Skuszanka,
  • Sobolewski, Dziady Mickiewicza, reż. Grzegorz Mrówczyński,
  • Gospodarz, Wesele Wyspiańskiego, reż. Zygmunt Wojdan,
  • Rozborski, Karykatury Kisielewskiego, reż. Gustaw Holoubek,
  • Kajetan Węgierski, Starościc ukarany Nowaczyńskiego, reż. Zygmunt Wojdan,
  • Lafebre, Madame Sans-Gene Sardou, reż. Andrzej Konic,
  • Porucznik (Piłsudski), Gałązka rozmarynu Nowakowskiego, reż. Zygmunt Wojdan,
  • Kelemen, Budowniczy Kelemen Sabo, reż. Istvan Paal,
  • Czaruś-Pijak Życie człowieka Andrejewa, reż. Krystian Lupa,
  • Franciszek, Franciszek żebrak J. Copau – J.C. Cottier,
  • Pan młody, Wesele u drobnomieszczan, reż. Piotr Sowiński,
  • Lee, Prawdziwy zachód Sama Shapareada, reż. Andrzej Możdżonek,
  • Poeta, Indyk Mrożka, reż. Aleksander Berlin,
  • Mały, Drugie danie Mrożka, reż. Zygmunt Wojdan,
  • Porucznik, Noc czerwcowa Iwaszkiewicza, reż. Jerzy Wróblewski,
  • Bohater, Po omacku Możdżonka, reż. Zygmunt Wojdan,
  • Narrator, Gwiazduś Z. Wojdana według O. Wilde’a, reż. Jerzy Stępkowski,
  • Monodramy: Kolonia karna Kafki, reż. Wiesław Górski; Pamiętnik Stefana Czarnieckiego Gombrowicza, reż. własna; Noc mediolańska według Wyznań św. Augustyna, reż. własna; Wszystko z mieści T. Piaseckiej, reż. Lucyna Mielczarek; Mickiewicz Pielgrzym scen. reż. własna; Kolonia karna monodram/wizualizacja Jerzy Stępkowski/Piotr Zaporowicz[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Zmarł wieloletni aktor Teatru Powszechnego, Jerzy Stępkowski. Był dziennikarzem, nauczycielem i reżyserem. echodnia.eu. [dostęp 2021-01-30]. (pol.).
  2. ↑ Jerzy Stępkowski w bazie filmpolski.pl
  3. ↑ a b Jerzy Stępkowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-10].
  4. ↑ Powstanie sztuki, str. 4. [dostęp 2013-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  5. ↑ Zespół Szkół Muzycznych w Radomiu
  6. ↑ Dandys français na bis! na stronie radom.pl
  7. ↑ Poza granicami czasu, Weronika Radecka, niedziela.pl
  8. ↑ Noc mediolańska: świadectwo świętego Augustyna, Jerzy Stępkowski, wydawnictwo: Stowarzyszenie Kolekcjonerów Dziedzictwa Kulturowego Ziemi Kujawsko-Dobrzyńskiej, Włocławek 2002, ISBN 978-83-917829-1-0
  9. ↑ Wywiad z panem Jerzym Stępkowskim., Magdalena Milczarska, muzycznaradom.pl
  10. ↑ Mała ojczyzna, Wiesław Theiss (red.), Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 2001, ISBN 83-88149-62-8
  11. ↑ Egocentric theatrum ….. klucz dla wykluczonych, Jerzy Stępkowski. [dostęp 2013-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-16)].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Stępkowski&oldid=66728102”