Jezioro Bęskie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jezioro Bęskie
Położenie
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Region

Pojezierze Mrągowskie

Wysokość lustra

154,0 m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

52,5–56,2 ha

Głębokość
• średnia
• maksymalna


3,5[1] m
8,5[1] m

Objętość

1987,5 tys. m³

Hydrologia
Klasa czystości wody

III[2] (w roku 1997)

Położenie na mapie gminy Kolno
Mapa konturowa gminy Kolno, na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Bęskie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Bęskie”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, blisko centrum u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Bęskie”
Położenie na mapie powiatu olsztyńskiego
Mapa konturowa powiatu olsztyńskiego, u góry po prawej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Bęskie”
Ziemia53°56′31″N 20°59′56″E/53,941944 20,998889

Jezioro Bęskiejezioro w woj. warmińsko-mazurskim, w pow. olsztyńskim, w gminie Kolno, leżące na terenie Pojezierza Mrągowskiego[3], w dorzeczu rzeki Guber.

Powierzchnia zwierciadła wody według różnych źródeł wynosi od 52,5 ha[2] do 56,2 ha[1]. do ha[potrzebny przypis]. Zwierciadło wody położone jest na wysokości 154,0 m n.p.m.[1] Średnia głębokość jeziora wynosi 3,5 m[1], natomiast głębokość maksymalna 8,5 m[1].

W oparciu o badania przeprowadzone w 1997 roku wody jeziora zaliczono do III klasy czystości[2].

Ze względu na klasyfikację rybacką jezioro należy do jezior linowo-szczupakowych. W jeziorze obok linów i szczupaków występują też leszcze, okonie i płotki. Nad jeziorem znajduje się ośrodek wypoczynkowy, dawny ośrodek szkoleniowy RRZD Bęsia.

W styczniu 1945 w jeziorze zatopiony został niemiecki transport wojskowy, podobnie jak w jeziorach: Dejguny, Dejnowa i Tałty. Zatapianie pojazdów w jeziorach wiązało się z brakiem paliwa. Samochody z Jeziora Bęskiego wydobyte zostały w 1946 i później były eksploatowane. Samochody wyciągano poprzez kładzenie dwóch belek w poprzek, na dwóch stojących obok siebie łodziach. Na belkach ustawiano lewary samochodowe, którymi podciągano liny przywiązane do samochodu. Samochód po wyciągnięciu z mułu, podwieszony pod łodziami, holowany był do brzegu[potrzebny przypis].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f według IRŚ za Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 361. ISBN 83-232-1732-7.
  2. a b c Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 361. ISBN 83-232-1732-7.
  3. Regiony fizycznogeograficzne Polski po zmianach w 2018 r. [online], warmaz.pl, 2018 (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]