Joan Guinjoan – Wikipedia, wolna encyklopedia

Joan Guinjoan
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1931
Riudoms

Pochodzenie

hiszpańskie

Data i miejsce śmierci

1 stycznia 2019
Barcelona

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

kompozytor, pianista

Aktywność

1960–2019

Odznaczenia
Krzyż św. Jerzego
Strona internetowa

Joan Guinjoan i Gispert (ur. 28 listopada 1931 w Riudoms, zm. 1 stycznia 2019 w Barcelonie) – hiszpański kompozytor i pianista.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczył się w Conservatori Superior de Música del Liceu w Barcelonie. W 1954 wyjechał do Paryża i kontynuował naukę w École Normale de Musique. W tym samym okresie jego nauczycielem był hiszpański kompozytor Cristòfor Taltabull. W latach 60. po zagraniu ponad 250 recitali pianistycznych porzucił karierę i postanowił zostać kompozytorem. W 1962 dołączył do Schola Cantorum w Paryżu, a rok później powrócił do Barcelony.

W 1999 otrzymał Nagrodę – Krzyż św. Jerzego, przyznaną przez Generalitat de Catalunya, a w 2001 Złoty Medal Zasługi w dziedzinie Sztuk Pięknych przyznany przez hiszpańskie Ministerstwo Edukacji, Kultury i Sportu.

Zmarł 1 stycznia 2019[1].

Kompozycje

[edytuj | edytuj kod]
  • Suite moderna (1960)
  • Sinfonía de la imperial Tarraco (1961)
  • Concierto (1963)
  • Miniaturas (1965)
  • Células nº 3 (1968)
  • Fragmento (1969)
  • Ab origine (1974)
  • Dígrafo (1976)
  • Tzakol (1977)
  • Magic (1977)
  • Koan 77 (1977)
  • El diario (1977)
  • Phrase (1979)
  • Jondo (1979)
  • Nocturno (1987)
  • Resonancias (1988)
  • Passim-Trío (1988)
  • Nexus (1993)
  • Bi-temàtic (1998)
  • Fanfarria (1999)
  • Autógrafo (1999)
  • Díptico para 8 violonchelos (2000)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Fallece el Compositor Joan Guinjoan. plateamagazine.com. [dostęp 2019-01-02].