Joanna Sarapata – Wikipedia, wolna encyklopedia
Joanna Sarapata podczas sesji zdjęciowej dla magazynu „Viva!” | |
Data i miejsce urodzenia | 16 lutego 1962 |
---|---|
Narodowość | polska |
Język | polski, francuski, hiszpański, rosyjski |
Dziedzina sztuki | |
Muzeum artysty | Sarapata Art Gallery |
Strona internetowa |
Joanna Sarapata (ur. 16 lutego 1962 w Warszawie) – polska malarka.
Rodzina i edukacja
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się 16 lutego 1962[1]. Jest córką Ireny z domu Zielskiej (1940–2000[2]) i Wiesława Popławskiego[3]. Jej matka pracowała jako pielęgniarka w jednej z klinik w Warszawie[4]. Po rozwodzie rodziców straciła kontakt z ojcem[5], a matka wkrótce wyszła za Adama Sarapatę (1921–1999[6]), socjologa[7] i prawnika[8], który pracował w Polskiej Akademii Nauk[9]. Z małżeństwa matki ma dwóch przyrodnich braci, Macieja i Jana[10]. Kiedy miała 14 lat, zdiagnozowano u niej nowotwór[11]. Po ukończeniu 18. roku życia zmieniła formalnie nazwisko na Sarapata[12].
Uczęszczała na zajęcia z rysunku do Marka Muszyńskiego w Młodzieżowym Dom Kultury im. Władysława Broniewskiego w Warszawie[13]. Ukończyła XXVII Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Czackiego w Warszawie[14]. Dwukrotnie aplikowała do Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi, ale bez powodzenia[9]. W 1983 wyjechała do Paryża[7], gdzie rozpoczęła studia na wydziale rysunku École nationale supérieure des beaux-arts w Paryżu[15] w pracowni prof. Vladimira Veličkovicia[16]. W 1987 ukończyła studia, ale nie uzyskała świadectwa. Do archiwum szkoły przyjęto 11 jej obrazów[17][18]. Przez dwa lata studiowała morfopsychologię[19].
Kariera
[edytuj | edytuj kod]W 1986 zdobyła główną nagrodę w konkursie studenckim na plakat dla Opery Paryskiej[20]. W 1987 zaczęła wystawiać swoje prace w europejskich i amerykańskich galeriach sztuki[21], m.in. w Gustavii w 1995 i 1997 oraz w Paryżu w 1995[22]. W maju 1998 zaczęła prezentować swoje prace w PolSwiss Art w Warszawie[18][17][23]. W 2013 wystawiła swoje obrazy podczas Biennale Sztuki w Pekinie[24]. W 2021 miała wystawę w Laguna Beach Art Museum w Los Angeles[25]. Jesienią 2023 wzięła udział w Międzynarodowym Forum Artystów „Silk Road Artists Rendez-Vous” w Hangzhou[26].
W latach 90. pracowała jako dekoratorka wystaw u Cartiera[27], a w butiku prezentowała również swoje obrazy[28]. Później pracowała w butiku odzieżowym Sántora Schneidera i sklepie z biżuterią Jeana-Louisa Juliena oraz w butiku Jacques’a Morabito[29].
Wśród klientów Sarapaty byli artyści popkultury, m.in. Elton John, The Who, Michael Jackson, José Carreras[30], Madonna[7].
Była bohaterką biograficznego filmu dokumentalnego Hanny Kramarczuk Joanna Sarapata (1994) o jej życiu i malarstwie[31][32].
W 2009 współprowadziła program Sztuka życia w Polsat Café[33].
W 2014 stworzyła dla sieci sklepów Empik kolekcję filiżanek z motywami swoich obrazów, za którą otrzymała Bestsellera Empiku w kategorii kolekcja autorska[34].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Dwukrotnie rozwiedziona[7]. 19 października 1975 w Saint-Tropez poślubiła kapitana statków Pascala Zerbone’a, z którym ma syna, Christophe’a (ur. 2 kwietnia 1986)[35]. W lutym 1993 rozwiodła się z mężem[36]. Następnie związała się z muzykiem Markiem Chavanisem, z którym rozstała się po czterech latach związku[37]. 18 października 1998 poślubiła aktora Jarosława Jakimowicza, z którym ma syna Jovana (ur. 16 lutego 2000)[38]. Rozwiodła się z mężem w 2010[39].
W latach 1987–1995 mieszkała w Saint-Tropez[40], następnie zamieszkała w Paryżu[7] i Barcelonie[11]. Latem 2008 wróciła do Polski, od 2019 mieszka w Łomiankach[41].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 40.
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 651.
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 15, 42, 45.
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 41.
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 44.
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 626.
- ↑ a b c d e Anna Luboń: Joanna Sarapata: szkic do portretu. gala.pl, 2016-03-19. [dostęp 2020-05-19]. (pol.).
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 57.
- ↑ a b Sarapata 2024 ↓, s. 16.
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 53.
- ↑ a b Krystyna Pytlakowska: Joanna Sarapata – Do stu razy sztuka. [w:] Viva! [on-line]. polki.pl, 2012-04-24. [dostęp 2020-05-19]. (pol.).
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 333.
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 18, 133.
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 134.
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 21.
- ↑ Monika Sałapat: Bez weny nie robię nic. Joanna Sarapata. portalmytime.pl, 2019-03-21. [dostęp 2020-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-20)]. (pol.).
- ↑ a b Joanna Sarapata [online], Desa Unicum [dostęp 2020-04-23] .
- ↑ a b Joanna Sarapata (1962–, Polska) [online], Agra Art Auction House [dostęp 2012-02-28] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-25] .
- ↑ Anna Matusiak: Joanna Sarapata: Janusz Józefowicz mnie rozwiódł. plejada.pl, 2017-01-07. [dostęp 2020-05-19]. (pol.).
- ↑ Joanna Sarapata (ang.) saatchiart.com [dostęp 2020-05-20].
- ↑ Konrad Wojtyła: Sarapata i jej kobiety (relacja z wystawy). radioszczecin.pl, 2017-05-22. [dostęp 2020-05-19]. (pol.).
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 464, 477–478, 482.
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 552–553, 557, 562.
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 806.
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 858.
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 864–865.
- ↑ Monika Kotowska: Joanna Sarapata – romans malarki. [w:] Viva! [on-line]. party.pl, 2009-11-06. [dostęp 2016-04-29]. (pol.).
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 330, 333–334.
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 399–403, 432.
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 350, 485–486, 656.
- ↑ Joanna Sarapata w bazie filmpolski.pl
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 384.
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 775.
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 811–812.
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 292, 301, 311–312.
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 381.
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 432, 443.
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 590, 610, 638–639.
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 790.
- ↑ Wywiad z malarką Joanną Sarapatą. enjoyyourstay.pl, 2018-01-18. [dostęp 2020-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-20)]. (pol.).
- ↑ Sarapata 2024 ↓, s. 755, 837–839.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Joanna Sarapata: Do stu razy sztuka. Joanna Popiołek (red.). Warszawa: Wydawnictwo Świat Książki, 2024. ISBN 978-83-828-9929-0.