Joanna z Nawarry – Wikipedia, wolna encyklopedia

Joanna z Nawarry
Ilustracja
ilustracja herbu
księżna Bretanii
Okres

od 1386
do 1399

Jako żona

Jana V

królowa Anglii
Okres

od 1403
do 1413

Jako żona

Henryka IV Lancastera

Dane biograficzne
Dynastia

Kapetyngowie

Data urodzenia

ok. 1370

Data śmierci

9 lipca 1437

Miejsce spoczynku

Katedra Kanterberyjska

Ojciec

Karol II Zły

Matka

Joanna Francuska

Mąż

Jan V Zdobywca

Mąż

Henryk IV Lancaster

Dzieci

z Janem V:
Joanna,
? (córka),
Jan VI Mądry,
Maria,
Małgorzata,
Artur III Bretoński,
Gilles,
Ryszard,
Blanka

Joanna z Nawarry, ang. Joanna of Navarre (ur. ok. 1370, zm. 9 lipca 1437) – córka króla NawarryKarola II Złego i Joanny Francuskiej (córki króla Francji Jana II Dobrego i Bonny Luksemburskiej). Księżna Bretanii w latach 13861399 i królowa Anglii w latach 14031413.

Pierwsze małżeństwo

[edytuj | edytuj kod]
Herb Bretanii

2 października 1386, Joanna poślubiła Jana V, księcia Bretanii. Mieli oni 9 dzieci:

Pierwszy mąż Joanny zmarł 1 listopada 1399. Joanny była wdową tylko przez 4 lata.

Drugie małżeństwo

[edytuj | edytuj kod]
Król Henryk IV

7 lutego 1403 poślubiła owdowiałego króla Anglii Henryka IV Lancastera. Nie mieli oni dzieci, ale Joanna opiekowała się dziećmi Henryka z jego pierwszego małżeństwa – podczas sprzeczek Henryka z synem, zawsze brała stronę przyszłego Henryka V Lancastera.

Podczas panowania jej pasierba Henryka V, została oskarżona o rzucanie uroków i próbę jego otrucia. Uwięziono ją na około 4 lata w Pevensey Castle, w Susseksie. Po uwolnieniu żyła dalej w ciszy i spokoju, przeżyła krótkie panowanie Henryka V i żyła podczas panowania jego syna – Henryka VI Lancastera. Została pochowana obok swojego drugiego królewskiego męża w katedrze w Canterbury.