Johann Kuhnau – Wikipedia, wolna encyklopedia

Johann Kuhnau

Data i miejsce urodzenia	6 kwietnia 1660 Geising
Pochodzenie	niemieckie
Data i miejsce śmierci	5 czerwca 1722 Lipsk
Instrumenty	organy
Gatunki	muzyka poważna, muzyka barokowa
Zawód	kompozytor, organista, kantor, teoretyk muzyki, pisarz
Multimedia w Wikimedia Commons

Johann Kuhnau (ur. 6 kwietnia 1660 w Geising, zm. 5 czerwca 1722 w Lipsku)^[1] – niemiecki kompozytor, organista, kantor, teoretyk muzyki i pisarz.

Pochodził z rodziny stolarza. Będąc stypendystą szkoły św. Krzyża (Kreuzschule) studiował w Lipsku filozofię i prawo. Jako muzyk objął stanowisko kantora w Żytawie, a po powrocie do Lipska został organistą w kościele św. Tomasza w Lipsku. Po śmierci ówczesnego kantora, Johanna Schellego w 1701 roku, Kuhnau przejął jego stanowisko i tym samym jako kantor kościoła św. Tomasza stał się bezpośrednim poprzednikiem Johanna Sebastiana Bacha^[1].

Dzieła muzyczne Johanna Kuhnaua to kantaty oraz utwory instrumentalne, głównie przeznaczone na klawesyn albo organy. W swoich sonatach Kuhnau przeniósł na instrument klawiszowy formę włoskiej sonaty triowej. Rozwinął programowość w muzyce instrumentalnej^[1].

Był człowiekiem wszechstronnie wykształconym i znającym języki obce. Pisał traktaty teoretyczne o muzyce, a nawet jest autorem powieści satyrycznej o muzyce (Die musikalische Quacksalber, 1701)^[1].

• Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).

• Johann Kuhnau w bazie AllMusic (ang.)