Johann Kuhnau – Wikipedia, wolna encyklopedia

Johann Kuhnau
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 kwietnia 1660
Geising

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

5 czerwca 1722
Lipsk

Instrumenty

organy

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa

Zawód

kompozytor, organista, kantor, teoretyk muzyki, pisarz

Johann Kuhnau (ur. 6 kwietnia 1660 w Geising, zm. 5 czerwca 1722 w Lipsku)[1]niemiecki kompozytor, organista, kantor, teoretyk muzyki i pisarz.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny stolarza. Będąc stypendystą szkoły św. Krzyża (Kreuzschule) studiował w Lipsku filozofię i prawo. Jako muzyk objął stanowisko kantora w Żytawie, a po powrocie do Lipska został organistą w kościele św. Tomasza w Lipsku. Po śmierci ówczesnego kantora, Johanna Schellego w 1701 roku, Kuhnau przejął jego stanowisko i tym samym jako kantor kościoła św. Tomasza stał się bezpośrednim poprzednikiem Johanna Sebastiana Bacha[1].

Dzieła muzyczne Johanna Kuhnaua to kantaty oraz utwory instrumentalne, głównie przeznaczone na klawesyn albo organy. W swoich sonatach Kuhnau przeniósł na instrument klawiszowy formę włoskiej sonaty triowej. Rozwinął programowość w muzyce instrumentalnej[1].

Był człowiekiem wszechstronnie wykształconym i znającym języki obce. Pisał traktaty teoretyczne o muzyce, a nawet jest autorem powieści satyrycznej o muzyce (Die musikalische Quacksalber, 1701)[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Chodkowski 1995 ↓, s. 475.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]