Johanna Wolf – Wikipedia, wolna encyklopedia

Johanna Wolf, znana także pod pseudonimem Wolferl – „Wilczysia” – od swego nazwiska znaczącego „Wilk” (ur. 1 czerwca 1900 w Monachium, zm. 5 czerwca 1985 w Monachium) – najstarsza z sekretarek Adolfa Hitlera.

Po ukończeniu szkół w 1922 pracowała dla związanych z frakcją Bloku Ludowego (niem. Völkischer Block in Bayern (VBI) (1924/25)) dr. Alexandra Glasera i Gregora Strassera, a także Dietricha Eckarta ideologa narodowego socjalizmu, późniejszych członków NSDAP.

Od 1929 była zatrudniona u Rudolfa Hessa (wówczas jeszcze prywatnego sekretarza Adolfa Hitlera) oraz adiutanta Hitlera Wilhelma Brüknera. Od 1 listopada 1929 była członkinią NSDAP.

W Osobistej Adiutanturze Führera pracowała od 1933. Przez następnych 12 lat z przerwami na urlopy i częste kuracje (ze względu na słaby stan zdrowia, gdyż źle znosiła np. pobyty na Obersalzbergu^[1]) towarzyszyła Hitlerowi w jego kolejnych kwaterach głównych (niem. Führerhauptquartier – FHQ).

W nocy z 21 na 22 kwietnia 1945, razem z inną z sekretarek Christą Schroeder, została odprawiona z bunkra Hitlera i odleciała z okrążonego Berlina do Berchtesgaden w Bawarii, a następnie do domu matki w Bad Tölz. Tam została pojmana, internowana 23 maja 1945 przez agentów kontrwywiadu CIC 7. Armii USA i uwięziona w obozie w Augsburgu.

Po zwolnieniu z internowania w styczniu 1948 mieszkała w zapomnieniu najpierw w Kaufbeuren, a potem w Monachium, gdzie zmarła w samotności w 1985. Konsekwentnie odmawiała zarówno wywiadów, jak i publikacji wspomnień, twierdząc, że była tylko „prywatną” sekretarką Hitlera.

• Byłam Sekretarką Adolfa Hitlera, Christa Schroeder, wyd. Bellona 2000, ISBN 83-11-08974-4.
• Zeznania sekretarki; 12 lat u boku Hitlera 1933-1945, brak autora, wyd. KDC 2005, ISBN 83-7404-300-8.