John Charles – Wikipedia, wolna encyklopedia

John Charles
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

William John Charles

Data i miejsce urodzenia

27 grudnia 1931
Swansea

Data i miejsce śmierci

21 lutego 2004
Wakefield

Wzrost

188 cm

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1946–1948 Swansea Town
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1948–1957 Leeds United 297 (150)
1957–1962 Juventus F.C. 150 (93)
1962 Leeds United 11 (3)
1962–1963 AS Roma 10 (4)
1963–1966 Cardiff City 69 (18)
1966–1971 Hereford United 173 (80)
1972–1974 Merthyr Tydfil
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1950–1965  Walia 38 (15)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1967–1971 Hereford United
1972–1974 Merthyr Tydfil
1987 Hamilton Steelers
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

John Charles, CBE (ur. 27 grudnia 1931 w Swansea, 21 lutego 2004 w Wakefield) – walijski piłkarz.

Urodził się w Swansea. Był wychowankiem Swansea Town. W wieku 17 lat rozpoczął grę w Leeds United, dla której to drużyny zdobył 150 bramek w ciągu 8 lat, w tym aż 42 w sezonie 19531954. W 1957 przeszedł do Juventusu za rekordową wtedy kwotę 65,000 funtów. W ciągu 5 lat spędzonych w Juventusie zdobył 93 bramki w 155 meczach, wygrywając trzykrotnie scudetto (mistrzostwo Włoch) oraz dwukrotnie Puchar Włoch. Otrzymał przydomek Il Gigante Buono (Łagodny Olbrzym) ze względu na fakt, iż nigdy nie został ukarany. Fani Juventusu uważali Johna Charlesa za najlepszego zagranicznego zawodnika w drużynie w całej jej historii.

Po opuszczeniu Juventusu Charles powrócił do Leeds United, potem grał jeszcze dla AS Roma i Cardiff City, gdzie zakończył karierę. W późniejszym okresie został menedżerem Hereford United F.C. oraz Merthyr Tydfil F.C. oraz kierownikiem technicznym kanadyjskiej drużyny Hamilton Steelers.

Pierwszy występ w drużynie narodowej Walii John Charles zaliczył krótko po ukończeniu 18 lat. Stał się czołowym zawodnikiem drużyny, dochodząc z nią do ćwierćfinałów w mistrzostwach świata w 1958, gdzie Walia została pokonana 1:0 przez Brazylię (gol Pelego).

Po przejściu na emeryturę prowadził przez wiele lat pub w Yorkshire. W 2001 został nagrodzony komandorią Orderu Imperium Brytyjskiego. Do ostatnich lat regularnie uczęszczał na mecze Leeds United. W 2002 został wiceprzewodniczącym Walijskiego Związku Piłkarskiego (Football Association of Wales).

W Wielkiej Brytanii i Włoszech był bardzo ceniony. W styczniu 2004 dostał zawału serca na krótko przed wywiadem dla włoskiej telewizji. Z powodu problemów z krążeniem dokonano częściowej amputacji jednej stopy.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]