Jolanta Aragońska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jolanta Aragońska

Jolanta Aragońska, ilustracja z XIII-wiecznego manuskryptu
królowa Kastylii i Leónu
Okres	od 1 czerwca 1252 do 1284
Jako żona	Alfonsa X
Dane biograficzne
Dynastia	barcelońska
Data i miejsce urodzenia	1236/1237 Saragossa
Data i miejsce śmierci	1301 Roncesvalles
Ojciec	Jakub I Zdobywca
Matka	Jolanta Węgierska
Mąż	Alfons X Mądry od 1249 do 4 kwietnia 1284
Dzieci	Ferdynand Berengaria Beatrycze Ferdynand de la Cerda Eleonora Sancho IV Odważny Konstancja Piotr Jan Izabela Jolanta Jakub
Multimedia w Wikimedia Commons

Jolanta Aragońska (ur. 1236/1237^[1] w Saragossie, zm. 1301 w Roncesvalles) – królowa Kastylii i Leónu jako żona Alfonsa X.

Jolanta urodziła się w Saragossie między 1236 a 1237 rokiem jako córka króla Aragonii Jakuba I i jego drugiej żony Jolanty Węgierskiej.^[1]

W styczniu 1249 roku Jolanta poślubiła Alfonsa, syna króla Kastylii i Leónu Ferdynanda III.^[2] Para miała razem 12 dzieci:

• Ferdynanda (zm. w dzieciństwie),
• Berengarię (1253 – po 1284),
• Beatrycze (1254–1280),
• Ferdynanda (1255–1275),
• Eleonorę (1257–1275),
• Sancha IV (1258–1295), króla Kastylii,
• Konstancję (1258–1280),
• Piotra (1260–1283),
• Jana (1262–1319),
• Izabelę (zm. w dzieciństwie),
• Jolantę (1265–1296),
• Jakuba (1266–1284).

W 1275 roku zmarł Ferdynand de la Cerda, syn Jolanty będący następcą tronu.^[2] Pomimo że żyli jego dwaj synowie, młodszy syn Jolanty Sancho doprowadził do tego, że zarówno Kortezy, jak również później jego ojciec Alfons X, uznali go za dziedzica korony. W związku z tym królowa Jolanta szukała poparcia i ochrony dla swoich osieroconych wnuków u swojego brata Piotra III (od 1276 roku króla Aragonii).^[2] Po objęciu tronu Kastylii i Leónu przez Sancha, a także podczas panowania jego syna Ferdynanda IV Jolanta, popierająca prawa do tronu swojego wnuka Alfonsa de la Cerda, większość czasu przebywała na terenie Aragonii.^[1]

Jolanta zmarła w 1301 roku w Roncesvalles, po powrocie z Rzymu z obchodów roku świętego 1300.^[2]