Jonas Boruta – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jonas Boruta

Amando servare Nadal kochając
Kraj działania	Litwa
Data i miejsce urodzenia	11 października 1944 Kowno
Data i miejsce śmierci	19 grudnia 2022 Mariampol
Biskup telszański
Okres sprawowania	2002-2017
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	jezuici
Prezbiterat	6 sierpnia 1982
Nominacja biskupia	28 maja 1997
Sakra biskupia	21 czerwca 1997
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Jonas Algimantas Boruta SJ (ur. 11 października 1944 w Kownie; zm. 19 grudnia 2022 w Mariampolu^[1]) – litewski duchowny katolicki, biskup telszański w latach 2002–2017. Drugi i zarazem ostatni redaktor naczelny wydawanego poza cenzurą biuletynu „Kronika Kościoła Katolickiego na Litwie” (1983–1989).

Absolwent fizyki Uniwersytetu Wileńskiego, od 1970 był pracownikiem Instytutu Fizyki Akademii Nauk Litewskiej SRR. W latach 70. wstąpił do podziemnego seminarium duchownego, a w 1981 do również działającego niejawnie zakonu jezuitów. Otrzymał święcenia kapłańskie w sierpniu 1982 i próbował bezskutecznie uzyskać zgodę władz na pracę duszpasterską. Równocześnie napisał pracę doktorską z fizyki, ale w grudniu 1982 został zwolniony z pracy.

Był jednym ze współpracowników „Kroniki Kościoła Katolickiego” na Litwie i działaczem Katolickiego Komitetu Obrony Praw Wierzących. Blisko współpracował z ks. Sigitasem Tamkevičiusem, który poprosił go o przejęcie wydawania Kroniki na wypadek aresztowania. Faktycznie po aresztowaniu Tamkevičiusa od numeru 58 pełnił funkcję redaktora naczelnego Kroniki do zakończenia jej wydawania w 1989. od 1985 wykładał w podziemnym seminarium duchownym.

W 1989 został prowincjałem prowincji jezuitów Litwy i Łotwy. W 1997 mianowano go biskupem pomocniczym wileńskim ze stolicą tytularną Vulturaria. W tym samym roku został również sekretarzem Konferencji Episkopatu Litwy, a w latach 2002–2006 był prezydentem Litewskiej Katolickiej Akademii Nauk.

5 stycznia 2002 Jan Paweł II mianował go biskupem telszańskim.

18 września 2017 przeszedł na emeryturę, a jego następcą został biskup Kęstutis Kėvalas^[2].

• Paweł Wołowski, Katarzyna Korzeniowska Jak służąc Bogu przechytrzyć KGB. Rozmowy z twórcami „Kroniki Kościoła katolickiego na Litwie” (tam rozmowa z J.Borutą), wyd. Rhetos, Warszawa 2006. ISBN 83-89781-14-X
• Słownik dysydentów. Czołowe postacie ruchów opozycyjnych w krajach komunistycznych w latach 1956–1989. Tom II, wyd. Ośrodek Karta, Warszawa 2007. ISBN 978-83-88288-84-5

• Biografia na Catholic-hierarchy.org (ang.)
• Biogram na stronie Konferencji Episkopatu Litwy