José Agostinho de Macedo – Wikipedia, wolna encyklopedia

José Agostinho de Macedo (ur. 1761, zm. 1831) – portugalski poeta i prozaik.

José Agostinho de Macedo urodził się w Beja 11 września 1761 roku^[1] w rodzinie plebejuszy^[2]. W 1778 wstąpił do zakony augustianów. Jego trudny charakter sprawił, że ciągle popadał w konflikty z przełożonymi i współbraćmi i z tego powodu był przenoszony od klasztoru do klasztoru^[2]. Sporo czasu spędzał w więzieniu^[2]. W 1792 roku papież rozpatrzył jego sprawę i zwolnił go ze ślubów zakonnych, pozostawiając go wszakże w stanie duchownym jako świeckiego księdza^[2]. Zajął się pracą kaznodziejską i dziennikarstwem. W 1802 roku został królewskim kapelanem^[2]. Równolegle uprawiał twórczość literacką. Dał się poznać jako zagorzały konserwatysta i monarchista, zdecydowany przeciwnik rewolucji francuskiej, Woltera i Napoleona Bonapartego^[1]. Polemizował zwłaszcza z Manuelem Marią Barbosą du Bocage i Almeidą Garrettem^[1]. José Agostinho de Macedo zmarł 2 października 1831 roku w Lizbonie^[1].

Ambicją José Agostinho de Macedo było dorównanie, a może nawet prześcignięcie Luísa de Camõesa. Napisał epos O Oriente, opowiadający o tym samym, co Luzjady Camõesa, czyli o wyprawie Vasca da Gamy do Indii^[2]. Utwór, podobnie jak jego pierwowzór został skomponowany oktawą (oitava rima), czyli strofą ośmiowersową rymowaną abababcc^[3]. Napisał też poemat satyryczny białym wierszem, zatytułowany Os Burros, czyli Osły (1812-1814), w którym wyszydzał wiele znanych osób, zarówno mężczyzn, jak i kobiet, żyjących i nieżyjących^[4].

• José Agostinho de Macedo: Os burros: poema. Archive.org. [dostęp 2016-11-18]. (port.).
• José Agostinho de Macedo: O Oriente, poema. books.google.pl. [dostęp 2016-11-18]. (port.).