Juan Ignacio Martínez – Wikipedia, wolna encyklopedia

Juan Ignacio Martínez
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Juan Ignacio Martínez Jiménez

Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1964
Rabasa

Pozycja

lewy obrońca

Kariera trenerska
Lata Drużyna
1996–1997 Alicante CF
1998–1999 Orihuela CF
1999–2001 CD Torrevieja
2002–2004 AD Mar Menor-San Javier
2005–2006 FC Cartagena
2006–2007 CD Alcoyano
2007–2008 UD Salamanca
2008–2009 Albacete Balompié
2009–2011 FC Cartagena
2011–2013 Levante UD
2013–2014 Real Valladolid
2014–2015 UD Almería
2017 Shanghai Shenxin
2018 Guangdong Southern
2019 Al-Arabi
2020–2022 Real Saragossa

Juan Ignacio Martínez Jiménez (ur. 23 czerwca 1964 w Rabasie) – hiszpański trener piłkarski, wcześniej piłkarz grający na pozycji lewego obrońcy.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze treningi podjął w Alicante CF, od 1982 do 1984 roku był związany z Elche CF, a następnie grał w amatorskich klubach CD Benicarló, UD Melilla, UD Vall de Uxó, UD Almansa, CE Bocairent i CD Torrevieja. W 1991 roku, w wieku 27 lat, zdecydował o zakończeniu kariery i zajęciu się pracą szkoleniową.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszym zespołem, który samodzielnie trenował Juan Ignacio Martínez, było Alicante (1996–1997). W kolejnych latach opiekował się graczami Orihueli, Torreviejy, Mar Menor-San Javier, Cartageny oraz CD Alcoyano, aż w końcu w 2007 roku powierzono mu pracę w drugoligowej Salamance. Wykonał postawione przed nim zadanie - beniaminek Segunda División zajął 12. miejsce w tabeli i zapewnił sobie utrzymanie. W następnym sezonie pracował już w Albacete Balompié, które poprowadził do 15. lokaty w Segunda División 2008/2009. Potem zdecydował się na powrót do Cartageny, która wywalczyła właśnie pierwszy w swojej historii awans do drugiej ligi. W pierwszym sezonie po powrocie Martíneza na Estadio Cartagonova klub ten zajął wysoką, 5. lokatę w ostatecznej klasyfikacji. W następnym było nieco gorzej - zakończył rozgrywki na 13. miejscu.

9 czerwca 2011 roku zastąpił Luisa Garcíę Plazę na stanowisku trenera Levante UD. Włodarze Granotes (Żab) postawili przed nim jasny cel - utrzymanie w Primera División. Debiut Martíneza w najwyższej klasie rozgrywkowej przypadł na dzień 28 sierpnia. Na Coliseum Alfonso Pérez jego drużyna zremisowała z miejscowym Getafe CF 1-1. Od 4. do 10. kolejki klub z Walencji odnosił same zwycięstwa, pokonał m.in. późniejszego mistrza, Real Madryt, który zakończył rozgrywki z jedynie dwoma porażkami na koncie. Przez pewien czas, dzięki swojej kapitalnej postawie, Levante przewodziło nawet tabeli La Liga, a ostatecznie zajęło 6. miejsce, gwarantujące start w Lidze Europy. W następnym sezonie wyeliminowało tam Motherwell, Helsingborg, FC Twente (dwa ostatnie w fazie grupowej) i Olympiakos SFP, odpadło dopiero po rywalizacji z Rubinem Kazań (0-0, 0-2 po dogrywce) w 1/8 finału. W Primera División 2012/2013 Levante uplasowało się na 11. lokacie. Trener zdecydował, że nie przedłuży wygasającego z końcem sezonu kontraktu.

17 czerwca 2013 roku Martínez podpisał dwuletnią umowę z Realem Valladolid. Współpracę z tym klubem zakończył jednak już po roku, bowiem prowadzeni przez niego Pucelanos opuścili szeregi La Liga (19. miejsce w końcowej klasyfikacji Primera División 2013/2014).

Kolejnym przystankiem w karierze trenerskiej Juana Ignacio jest UD Almería. W drużynie z Estadio de los Juegos Mediterráneos zastąpił 11 grudnia 2014 roku zwolnionego Francisco Rodrígueza.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]