Juanes – Wikipedia, wolna encyklopedia

Juanes

Juanes na Zelt-Musik-Festival we Fryburgu Bryzgowijskim (2015)
Imię i nazwisko	Juan Esteban Aristizábal Vásquez
Data i miejsce urodzenia	9 sierpnia 1972[1] Carolina del Príncipe[2]
Instrumenty	gitara
Gatunki	rock, latin pop
Zawód	piosenkarz, gitarzysta
Aktywność	od 1988
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Juanes, właściwie Juan Esteban Aristizábal Vásquez (ur. 9 sierpnia 1972 w Carolina del Príncipe) – kolumbijski piosenkarz, gitarzysta i autor piosenek. W latach 80. i 90. członek heavymetalowego zespołu Ekhymosis. Od 1998 artysta solowy^[3].

W 2000 wydał pierwszy solowy album studyjny, zatytułowany Fíjate Bien, który odniósł sukces komercyjny i zapewnił mu trzy nagrody Latin Grammy^[3]. Następnie wydał kolejne płyty: Un Día Normal (2002), Mi Sangre (2004), La Vida... Es Un Ratico (2007) i P.A.R.C.E. (2010)^[4].

Urodził się w Carolina del Príncipe^[5], w departamencie Antioquia. Jego pełne imię i nazwisko brzmi Juan Esteban Aristizabal Vásquez^[5][6], a przydomek Juanes zawdzięcza ojcu, który tak na niego mówił. Kiedy miał siedem lat, jego ojciec i bracia zaczęli go uczyć gry na gitarze^[3]. Jego pasja do tego instrumentu doprowadziła go do odkrycia prostych gatunków muzyki, takich jak tango czy rosyjska muzyka ludowa.

Wychowywał się w Medellín w okresie panowania narkotykowego króla Pabla Escobara, kiedy miasto miało najwyższy na świecie wskaźnik zabójstw^[7]. W dzieciństwie Juanes był świadkiem wojny domowej, w której zginęły setki osób. Jako nastolatek przeżył ciężkie chwile związane z zabójstwem kuzyna przez porywaczy, postrzeleniem jego przyjaciela oraz wczesną śmiercią ojca na raka^[8].

W wieku 16 lat Juanes będąc pod wielkim wpływem takich zespołów jak The Beatles i Metallica, w 1988 założył rockowo-thrash metalową grupę Ekhymosis i wydał swój debiutancki album Niño Gigante^[3]. Zespół zyskał dużą popularność w Kolumbii, dzielił scenę z takimi wykonawcami jak Alejandro Sanz czy Ricky Martin i wydał w ciągu 10 lat pięć albumów. W 1998 grupa została rozwiązana, a Juanes zdecydował się rozpocząć karierę solową.

Juanes wyjechał do Los Angeles, gdzie spotkał wielokrotnie nagradzanego producenta Gustavo Santaolallę^[8]. W wyniku ich współpracy w 2000 ukazała się pierwsza płyta zatytułowana Fíjate Bien^[9].

Druga płyta Juanesa Un Día Normal wydana została zimą 2002. Ustanowił nie pobity do dziś rekord - najdłużej utrzymujący się album latynoski w zestawieniach 10 najlepiej sprzedających się albumów (92 tygodnie)^[3][8]. Piosenka otwierająca album, nosząca tytuł „A Dios le pido” była typowym przykładem latynoskiego folkloru i królowała na światowych listach przebojów^[3][8].

Wydany w 2004 album pt. Mi Sangre zawierał wiele utworów, które okazały się hitami: „Rosario Tijeras”, „Volverte A Ver”, „Qué Pasa”, „Sueños” i przede wszystkim singel „La Camisa Negra”, który zdobył wielką popularność na całym świecie^[3]. Płyta była najlepiej sprzedającym się zagranicznym albumem w Finlandii^[10].

W 2005 singiel „La Camisa Negra” został wykorzystany przez włoskich neofaszystów jako ich symbol^[11].

We 2007 wydał czwarty solowy album pt. La Vida... Es Un Ratico. Tytuł ten został zainspirowany przez matkę artysty, która, gdy Juan dowiedział się o śmierci swojej ciotki, powiedziała do niego: „Tranquilo, mi hijo, que la vida es un ratico” („Spokojnie, synku, życie jest tylko chwilą”)^[12]. W 2008 otrzymał pięć statuetek Latin Grammy, co w sumie daje liczbę 17 nagród^[8].

W ciągu swej kariery Juanes współpracował m.in. z Nelly Furtado, z którą nagrał trzy duety: „Fotografía”, „Powerless” i „Te Busqué”. Przyczynił się też do stworzenia płyty Tony'ego Bennetta, nagrywając z nim utwór „The Shadow Of Your Smile”. Był to pierwszy raz, gdy Juanes zgodził się śpiewać w języku angielskim. Juanes jest również autorem kompozycji piosenki „No Te Cambio” z albumu Pauliny Rubio^[8][9].

8 lutego 2009 dostał swoją pierwszą amerykańską statuetkę Grammy za płytę pop^[3][8].

Prowadzi działalność charytatywną. Jego fundacja Mi sangre pomaga dzieciom poszkodowanym przez miny przeciwpiechotne, które wciąż stanowią w Kolumbii jeden z poważniejszych problemów. Jako działacz społeczny i filantrop otrzymał liczne nagrody i wyróżnienia, m.in. w 2005 z rąk sir Paula McCartneya. 2006 artysta wystąpił w Los Angeles podczas koncertu Colombia sin minas (Kolumbia bez min) a także zagrał koncert w Parlamencie Europejskim^[3][8].

6 sierpnia 2004 ożenił się z aktorką i modelką Karen Martínez. Para poznała się cztery lata wcześniej na planie teledysku „Podemos hacernos daño”. W maju 2007 ogłosił separację, jednak po czterech miesiącach małżonkowie wrócili do siebie.

• 2000: Fíjate Bien
• 2002: Un Día Normal
• 2004: Mi Sangre
• 2007: La Vida... Es Un Ratico
• 2010: P.A.R.C.E.