Juanes – Wikipedia, wolna encyklopedia

Juanes
Ilustracja
Juanes na Zelt-Musik-Festival we Fryburgu Bryzgowijskim (2015)
Imię i nazwisko

Juan Esteban Aristizábal Vásquez

Data i miejsce urodzenia

9 sierpnia 1972[1]
Carolina del Príncipe[2]

Instrumenty

gitara

Gatunki

rock, latin pop

Zawód

piosenkarz, gitarzysta

Aktywność

od 1988

Strona internetowa

Juanes, właściwie Juan Esteban Aristizábal Vásquez (ur. 9 sierpnia 1972 w Carolina del Príncipe) – kolumbijski piosenkarz, gitarzysta i autor piosenek. W latach 80. i 90. członek heavymetalowego zespołu Ekhymosis. Od 1998 artysta solowy[3].

W 2000 wydał pierwszy solowy album studyjny, zatytułowany Fíjate Bien, który odniósł sukces komercyjny i zapewnił mu trzy nagrody Latin Grammy[3]. Następnie wydał kolejne płyty: Un Día Normal (2002), Mi Sangre (2004), La Vida... Es Un Ratico (2007) i P.A.R.C.E. (2010)[4].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Carolina del Príncipe[5], w departamencie Antioquia. Jego pełne imię i nazwisko brzmi Juan Esteban Aristizabal Vásquez[5][6], a przydomek Juanes zawdzięcza ojcu, który tak na niego mówił. Kiedy miał siedem lat, jego ojciec i bracia zaczęli go uczyć gry na gitarze[3]. Jego pasja do tego instrumentu doprowadziła go do odkrycia prostych gatunków muzyki, takich jak tango czy rosyjska muzyka ludowa.

Wychowywał się w Medellín w okresie panowania narkotykowego króla Pabla Escobara, kiedy miasto miało najwyższy na świecie wskaźnik zabójstw[7]. W dzieciństwie Juanes był świadkiem wojny domowej, w której zginęły setki osób. Jako nastolatek przeżył ciężkie chwile związane z zabójstwem kuzyna przez porywaczy, postrzeleniem jego przyjaciela oraz wczesną śmiercią ojca na raka[8].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W wieku 16 lat Juanes będąc pod wielkim wpływem takich zespołów jak The Beatles i Metallica, w 1988 założył rockowo-thrash metalową grupę Ekhymosis i wydał swój debiutancki album Niño Gigante[3]. Zespół zyskał dużą popularność w Kolumbii, dzielił scenę z takimi wykonawcami jak Alejandro Sanz czy Ricky Martin i wydał w ciągu 10 lat pięć albumów. W 1998 grupa została rozwiązana, a Juanes zdecydował się rozpocząć karierę solową.

Juanes wyjechał do Los Angeles, gdzie spotkał wielokrotnie nagradzanego producenta Gustavo Santaolallę[8]. W wyniku ich współpracy w 2000 ukazała się pierwsza płyta zatytułowana Fíjate Bien[9].

Druga płyta Juanesa Un Día Normal wydana została zimą 2002. Ustanowił nie pobity do dziś rekord - najdłużej utrzymujący się album latynoski w zestawieniach 10 najlepiej sprzedających się albumów (92 tygodnie)[3][8]. Piosenka otwierająca album, nosząca tytuł „A Dios le pido” była typowym przykładem latynoskiego folkloru i królowała na światowych listach przebojów[3][8].

Wydany w 2004 album pt. Mi Sangre zawierał wiele utworów, które okazały się hitami: „Rosario Tijeras”, „Volverte A Ver”, „Qué Pasa”, „Sueños” i przede wszystkim singel „La Camisa Negra”, który zdobył wielką popularność na całym świecie[3]. Płyta była najlepiej sprzedającym się zagranicznym albumem w Finlandii[10].

W 2005 singiel „La Camisa Negra” został wykorzystany przez włoskich neofaszystów jako ich symbol[11].

We 2007 wydał czwarty solowy album pt. La Vida... Es Un Ratico. Tytuł ten został zainspirowany przez matkę artysty, która, gdy Juan dowiedział się o śmierci swojej ciotki, powiedziała do niego: „Tranquilo, mi hijo, que la vida es un ratico” („Spokojnie, synku, życie jest tylko chwilą”)[12]. W 2008 otrzymał pięć statuetek Latin Grammy, co w sumie daje liczbę 17 nagród[8].

W ciągu swej kariery Juanes współpracował m.in. z Nelly Furtado, z którą nagrał trzy duety: „Fotografía”, „Powerless” i „Te Busqué”. Przyczynił się też do stworzenia płyty Tony'ego Bennetta, nagrywając z nim utwór „The Shadow Of Your Smile”. Był to pierwszy raz, gdy Juanes zgodził się śpiewać w języku angielskim. Juanes jest również autorem kompozycji piosenki „No Te Cambio” z albumu Pauliny Rubio[8][9].

8 lutego 2009 dostał swoją pierwszą amerykańską statuetkę Grammy za płytę pop[3][8].

Działalność charytatywna

[edytuj | edytuj kod]

Prowadzi działalność charytatywną. Jego fundacja Mi sangre pomaga dzieciom poszkodowanym przez miny przeciwpiechotne, które wciąż stanowią w Kolumbii jeden z poważniejszych problemów. Jako działacz społeczny i filantrop otrzymał liczne nagrody i wyróżnienia, m.in. w 2005 z rąk sir Paula McCartneya. 2006 artysta wystąpił w Los Angeles podczas koncertu Colombia sin minas (Kolumbia bez min) a także zagrał koncert w Parlamencie Europejskim[3][8].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

6 sierpnia 2004 ożenił się z aktorką i modelką Karen Martínez. Para poznała się cztery lata wcześniej na planie teledysku „Podemos hacernos daño”. W maju 2007 ogłosił separację, jednak po czterech miesiącach małżonkowie wrócili do siebie.

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Juanes w bazie Filmweb
  2. Juanes w bazie IMDb (ang.)
  3. a b c d e f g h i Jason Birchmeier: Artist Biography: Juanes. AllMusic. [dostęp 2019-05-02]. (ang.).
  4. Edytujesz Juanes Discography. AllMusic. [dostęp 2014-27]. (ang.).
  5. a b Personalidade: Juanes (Colômbia). InterFilmes.com. [dostęp 2008-10-02]. (port.).
  6. Juanes. Listal. [dostęp 2019-05-02]. (ang.).
  7. Chris Kraul (2009-06-14): Colombia rocker Juanes gives back. Los Angeles Times. [dostęp 2019-05-02]. (ang.).
  8. a b c d e f g h Juanes Biography (1972-). juanes.net. [dostęp 2008-10-02]. (ang.).
  9. a b Juanes w bazie Discogs.com (ang.)
  10. Lisää ruot­sa­lais­vä­riä NRJ-gaalaan. kaleva.fi, 2007-01-04. [dostęp 2016-01-08]. (fiń.).
  11. Daniel Martínez (2005-09-03): Juanes en medio de polémica italiana. BBC Mundo. [dostęp 2007-01-25]. (hiszp.).
  12. Juanes. Plus Music. [dostęp 2008-10-23].