Jufuku-ji – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jufuku-ji

壽福寺

Główny budynek świątyni
Państwo	Japonia
Miejscowość	Kamakura
Rodzaj klasztoru	świątynia buddyjska
Właściciel	rinzai
Prowincja	Prefektura Kanagawa
Typ zakonu	męski
Założyciel klasztoru	Myōan Eisai
Fundator	Masako Hōjō
Materiał budowlany	drewno, cegła, kamień
Data budowy	1200
Położenie na mapie Japonii Jufuku-ji
35°19′28″N 139°32′57″E/35,324311 139,549047
Multimedia w Wikimedia Commons

Jufuku-ji (jap. 壽福寺; pełna nazwa: Kikoku-zan Kongō Jufuku Zenji 亀谷山金剛寿福禅寺) – pierwsza świątynia buddyzmu zen rinzai w Kamakurze, w Japonii.

Została ufundowana w 1200 roku przez Masako Hōjō (1157–1225), wdowę po siogunie Yoritomo Minamoto (1147–1199), dla uczczenia jego i jej ojca pamięci. Opatem założycielem był mistrz zen Eisai Myōan. W systemie gozan („pięciu gór”, „pięciu wielkich świątyń”) świątynia zajmowała trzecią pozycję wśród pięciu świątyń Kamakury. Mistrz Eisai przeniósł się do Kamakury z Kioto, w którym jego działalność i nowe idee zen, które wprowadził do Japonii, spotkały się z atakami, a on z ostracyzmem^[1].

Następnym opatem został uczeń Eisaia, Gyōyū Taikō (1163–1241), pochodzący z Kamakury. Wdowa Masako została jego uczennicą, przyjęła ordynację mnisią i została mniszką. Przyjacielem Gyōyū był Sanetomo Minamoto, trzeci siogun z tego rodu^[2]. Uczniem Gyōyū był przez jakiś czas Kakushin Shinchi (1207–1298). Gyōyū zmarł w Jufuku-ji^[2].

Praktyka w świątyni była przez jakiś czas synkretyczna, skoro Ben’en Enni (1201–1280) w 1228 roku otrzymał przekaz nauk ezoterycznych od ówczesnego opata Jufuku-ji – A’nina. W 1257 roku sam Enni został opatem tej świątyni^[3].

W drugiej połowie XII wieku opatem świątyni został chiński mistrz chan Daxiu Zhengnian (Shōnen Daikyū, 1214–1289)^[4].

W 1265 roku oskarżono chińskiego mistrza chan Lanxi Daolonga o szpiegostwo na rzecz mongolskich władz Chin. Po jego odwołaniach pozwolono mu przez jakiś czas przebywać w Jufuku-ji.

Ostatnia klasyfikacja świątyń systemu gozan powstała w czasie panowania sioguna Yoshimitsu Ashikagi (1358–1408) i składała się dwu równoległych części: pięciu świątyń Kioto i pięciu Kamakury. Jufuku-ji zajmowała w części Kamakury trzecią pozycję, a „pierwszą świątynią w kraju” była Nanzen-ji^[5].

Obecnie jest to mała świątynia należąca do linii Kenchō-ji, ale w czasach rozkwitu w jej skład wchodziło 14 świątyń. Obiektem kultu jest Shaka Nyorai (Budda Siakjamuni).

Za głównym budynkiem znajdują się skalne groby (jap. yagura), w których pochowano wszystkich głównych mnichów świątyni. Znajdują się tu także groby: poety haiku Kiyoshiego Takahamy (1874–1959), pisarza Jirō Osaragi (1897–1973), brytyjskiej hrabiny Iso Mutsu (1867–1930).

• 17-7 Ogigayatsu 1-chome, Kamakura, Kanagawa 248-0011

• Heinrich Dumoulin: Zen Buddhism: A History. Japan. Nowy Jork: Macmillan Publishing Company, 1988, s. 509. ISBN 0-02-908250-1.

• 
  Droga do świątyni
• 
  Brama
• 
  Cmentarz w jaskiniach (yagura)
• 
  Cmentarz
• 
  Grób Masako
• 
  Grób Sanetomo Minamoto (bez jego prochów)