Sanetomo Minamoto – Wikipedia, wolna encyklopedia
Imię japońskie | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Mon rodu Minamoto | |||||
Siogun | |||||
Okres | |||||
Poprzednik | |||||
Następca | |||||
Dane biograficzne | |||||
Dynastia | |||||
Data urodzenia | |||||
Data śmierci | |||||
Ojciec | |||||
Matka | |||||
Sanetomo Minamoto (jap. 源実朝 Minamoto Sanetomo; ur. 17 września 1192, zm. 13 lutego 1219) – dziewiąty siogun w Japonii, trzeci siogunatu Kamakura i ostatni przywódca klanu Minamoto.
Sanetomo był drugim synem założyciela siogunatu Kamakura, Yoritomo Minamoto. Jego matką była Masako Hōjō, a starszym bratem – drugi siogun siogunatu Kamakura, Yori'ie Minamoto. W dzieciństwie nazywano go Senman.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Po śmierci ojca Sanetomo w 1199, jego dziadek, Tokimasa Hōjō, dążył do zagarnięcia całej władzy politycznej i wojskowej.
Yori'ie Minamoto, starszy brat Sanetomo, odziedziczył tytuł sioguna w 1202, ale już po roku został pozbawiony tytułu i umieszczony w areszcie domowym za spiskowanie przeciwko klanowi Hōjō. Wkrótce potem, w 1203, Sanetomo został głową klanu Minamoto, a zarazem mianowany siogunem. W następnym roku Yori'ie został zamordowany przez Hōjō.
Sanetomo był marionetką swojej matki, Masako Hōjō, która wykorzystywała go w swojej wojnie przeciw Tokimasie Hōjō. Tokimasa wiele razy starał się odsunąć od władzy swego wnuka (pierwszy raz w 1205), co spowodowało, że Sanetomo obawiał się o swoje życie przez resztę swych dni.
Sanetomo, świadomy własnej bezsilności w stosunku do klanu Hōjō i chcąc uniknąć losu starszego brata, cały swój talent i energię włożył w pisanie poezji, zatrzymując pusty tytuł i zajmując kolejne stanowiska na bezsilnym, choć pełnym ceremoniału dworze cesarskim.
Sanetomo był poetą (różnie ocenianym). Pomiędzy 17 a 22 rokiem życia napisał ponad 700 wierszy, w czasie, gdy uczył go Teika Fujiwara. Jeden z jego wierszy znalazł się nawet w antologii Ogura Hyakunin-isshu ("100 poematów napisanych przez 100 poetów"), znakomitym zbiorze wierszy wczesnego okresu Heian i Kamakura.
W 1218 r. Sanetomo otrzymał jeden w głównych urzędów, ministra prawej strony.
Nękany lękiem przed zabójstwem popadł w obłęd i alkoholizm (mnich Eisai starał się mu pomóc, zastępując alkohol herbatą).
Zamach
[edytuj | edytuj kod]Wieczorem 12 lutego 1219, Sanetomo schodził po schodach świątyni Tsurugaoka Hachiman-gu po uroczystościach z okazji objęcia przez niego urzędu ministra prawej strony[1]. Nagle, pojawił się tam jego siostrzeniec, Yoshinari Minamoto, syn drugiego sioguna Yori'ie Minamoto, zaatakował go i zamordował[1]. Za zbrodnię tę został ścięty parę godzin później[1]. To spowodowało, że wygasła główna linia klanu Minamoto, Seiwa-Genji.
Ery bakufu Sanetomo
[edytuj | edytuj kod]- Kennin (1201–1204)
- Genkyū (1204–1206)
- Ken’ei (1206–1207)
- Jōgen (1207–1211)
- Kenryaku (1211–1213)
- Kenpō (1213–1219)
- Jōkyū (1219–1222)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Azuma Kagami, accessed on September 4, 2008; National Archives of Japan 特103-0001, Digitized image of the Azumakagami
- Brinkley, Frank and Dairoku Kikuchi. (1915). A History of the Japanese People from the Earliest Times to the End of the Meiji Era. New York: Encyclopædia Britannica.
- Kamiya, Michinori (2008). Fukaku Aruku – Kamakura Shiseki Sansaku, Vol. 1. (in Japanese). Kamakura: Kamakura Shunshūsha. ISBN 4-7740-0340-9.
- Mass, Jeffrey P. (1995). Court and Bakufu in Japan: Essays in Kamakura History. Stanford: Stanford University Press. ISBN 0-8047-2473-3; ISBN 978-0-8047-2473-9
- Murray, David. (1906). Japan (Revised edition: Continuing the History to the Close of 1905, with the Provisions of the Portsmouth Treaty between Russia and Japan). New York: G.P. Putnam’s Sons.
- Mutsu, Iso. (2006). Kamakura: Fact and Legend. Tokyo: Tuttle Publishing. ISBN 0-8048-1968-8
- Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1962). Sovereign and Subject. Kyoto: Ponsonby Memorial Society.
- Titsingh, Isaac, ed. (1834). [Siyun-sai Rin-siyo/Hayashi Gahō, 1652], Nipon o daï itsi ran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 300555357