Julian Stawiński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Julian Stawiński

Data i miejsce urodzenia	1 maja 1904 Płoskirów
Data i miejsce śmierci	19 października 1973 Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	tłumacz
Małżeństwo	Irena Tuwim
Multimedia w Wikimedia Commons

Julian Stawiński (ur. 1 maja 1904 w Płoskirowie, zm. 19 października 1973 w Warszawie), tłumacz z języka angielskiego i rosyjskiego oraz redaktor pionierskich antologii fantastycznych w Polsce; mąż Ireny Tuwim.

Doktor prawa. Przed wojną najpierw sędzia w Ostrowi Mazowieckiej, potem adwokat i radca prawny w Warszawie. Po wybuchu wojny razem z żoną, przez Rumunię i Francję, przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie mieszkali do początku 1945 r. Po krótkim pobycie w Kanadzie, u brata żony, znanego poety Juliana Tuwima, został zatrudniony przez władze komunistycznej Polski jako attaché ambasady PRL w Waszyngtonie. W 1947 r. wrócił do kraju i zajął się pracą literacką^[1].

Miał młodszego brata Tadeusza Stawińskiego (ur. 23 stycznia 1905 w Płoskirowie, zm. 10 kwietnia 1986 w Bielsku-Białej) lekarza-okulistę mieszkającego w Bielsku-Białej.

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 161-4-36)^[2].

• Rakietowe szlaki (1958)
• W stronę czwartego wymiaru (1958)
• Kryształowy sześcian Wenus (1966)

• Isaac Asimov - Pozytronowy detektyw
• Oscar Wilde - Szczęśliwy książę i inne opowiadania
• Harriet Beecher Stowe - Chata wuja Toma (z Ireną Tuwim)
• Edith Nesbit - Czarodziejskie miasto (z Ireną Tuwim), Zaczarowany zamek
• Ilja Tołstoj - Wspomnienia o moim ojcu
• Benjamin Franklin - Żywot własny
• Jack London - Żelazna Stopa; Mieszkańcy otchłani
• Żan Griwa - Opowiadania o Hiszpanii (z Ireną Tuwim)
• Dexter Masters - Wypadek

• Pożar na Kapitolu
• Mark Twain

• Maria Kotowska-Kachel, Stawiński Julian, 1904–1973, prozaik, tłumacz, publicysta, w: Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny, tom VII: R–Sta (pod redakcją Jadwigi Czachowskiej i Alicji Szałagan), Warszawa 2001, s. 457–458