Jurij Bałaszow – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jurij Bałaszow
Ilustracja
Jurij Bałaszow, 1973
Data i miejsce urodzenia

12 marca 1949
Szadrinsk

Obywatelstwo

ZSRR
Rosja

Tytuł szachowy

arcymistrz (1973)

Ranking FIDE

2416 (01.06.2022)

Ranking krajowy FIDE

149

Odznaczenia
Order Przyjaźni Narodów

Jurij Bałaszow, ros. Юрий Сергеевич Балашов (ur. 12 marca 1949 w Szadrinsku) – rosyjski szachista i trener szachowy, arcymistrz od 1973 roku.

Kariera szachowa

[edytuj | edytuj kod]

W roku 1970 zdobył tytuł mistrza Moskwy. W połowie lat 70. awansował do szerokiej światowej czołówki, do której zaliczany był do pierwszych lat 80. Wielokrotnie startował w finałach mistrzostw Związku Radzieckiego, najlepszy wynik (II miejsce za Anatolijem Karpowem) notując w roku 1976 w Moskwie. Czterokrotnie wystąpił w turniejach międzystrefowych (eliminacji mistrzostw świata): Manila (1976) – IX miejsce[1], Rio de Janeiro (1979) – VII[2], Toluca (1982) – IX[3] oraz Taxco de Alarcón (1985) – XVI[4]. W roku 1980 wystąpił w drużynie Związku Radzieckiego na szachowej olimpiadzie w Valletcie, zdobywając dwa złote medale: wraz z drużyną oraz za najlepszy wynik indywidualny na V szachownicy[5]. Był również czterokrotny złotym medalistą drużynowych mistrzostw Europy, które zdobył w latach 1970, 1973, 1977 i 1980[6].

Odniósł wiele turniejowych sukcesów, zwyciężając m.in. w Halle (1976), Lone Pine (1977, wraz z Dragutinem Sahoviciem, Oscarem Panno i Noną Gaprindaszwili), Monachium (1979), Wijk aan Zee (1982, wraz z Johnem Nunnem), Helsinkach (1984), Dortmundzie (1987), Berlinie (turniej Berliner Sommer, 1988) oraz Warszawie (1990).

W 2014 r. zdobył w Katerini srebrny medal mistrzostw świata seniorów (w kategorii powyżej 65 lat)[7].

W 1981 r. był sekundantem Anatolija Karpowa podczas meczu o mistrzostwo świata przeciwko Wiktorowi Korcznojowi, natomiast w 1992 r. znajdował się w zespole Borysa Spasskiego w czasie jego drugiego pojedynku z Bobby Fischerem.

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1979 r., z wynikiem 2600 punktów dzielił wówczas 11–12. miejsce (wspólnie z Vlastimilem Hortem) na światowej liście FIDE[8].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W 1981 r. został odznaczony Orderem Przyjaźni Narodów.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]