Justinus Kerner – Wikipedia, wolna encyklopedia

Justinus Kerner

Data i miejsce urodzenia	18 września 1786 Ludwigsburg
Data i miejsce śmierci	21 lutego 1862 Weinsberg
Narodowość	niemiecka
Dziedzina sztuki	literatura poezja
Epoka	romantyzm
Multimedia w Wikimedia Commons

Justinus Andreas Christian Kerner (ur. 18 września 1786 w Ludwigsburgu, zm. 21 lutego 1862 w Weinsbergu) – niemiecki poeta i pisarz spirytualistyczny.

Po śmierci ojca (1799) pracował w fabryce odzieżowej, później podjął studia medyczne w Tybindze, następnie pracował jako lekarz. Poznał Ludwiga Uhlanda, w związku z czym zainteresował się poezją i zajął się twórczością poetycką. Od 1818 mieszkał i pracował w Weinsbergu. W 1811 napisał swoją pierwszą książkę, Reiseschatten: von dem Schattenspieler Luchs łączącą poezję z prozą, w 1826 wydał zbiór poezji Gedichte. Pisał późnoromantyczne nastrojowe wiersze i ballady oraz powieści i autobiografię. Napisał pieśń o Polsce Lied eines wandernden Polen. Interesował się somnambulizmem. Przyjaźnił się z poetami Friedrichem Hölderlinem i Nikolausem Lenau, w sierpniu 1851 r. poznał w Baden Zygmunta i Elizę Krasińskich^[1]. W 1856 opublikował pracę Franza Antona Mesmera o zwierzęcym magnetyzmie.

• Nowa encyklopedia powszechna PWN t. 3, Warszawa 1998.
• Justinus Andreas Christian Kerner, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-09-30]  (ang.).

• Jasnowidząca z Prevorst, Warszawa 1832 w serwisie Polona.pl