Justus Waśniewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Justus Waśniewski
Wincenty Waśniewski
ojciec
Data i miejsce urodzenia

13 marca 1817
Dąbrówka pod Starogardem Gdańskim

Data i miejsce śmierci

28 grudnia 1886
Wejherowo

Prowincjał
Okres sprawowania

1864-1870

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Franciszkanie

Śluby zakonne

20 stycznia 1832

Prezbiterat

24 maja 1837

Justus Wincenty Waśniewski OFM (ur. 13 marca 1817 w Dąbrówce pod Starogardem Gdańskim, zm. 28 grudnia 1886 w Wejherowie) − polski kapłan, franciszkanin, minister prowincjalny Prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP w Prusach i w Wielkim Księstwie Poznańskim w latach 18641870.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

O. Justus Waśniewski przyszedł na świat w kaszubskiej wsi Dąbrówka pod Starogardem Gdańskim 13 marca 1817 w rodzinie Andrzeja i Franciszki Klukowskiej. Do Zakonu Braci Mniejszych − franciszkanów − wstąpił w klasztorze w Żurominie (Pruska Prowincja Reformatów pw. Wniebowzięcia NMP) 18 października 1833. Następnie uczył się w szkołach średnich w Siennicy koło Mińska Mazowieckiego i w Zarębach Kościelnych koło Ostrowi Mazowieckiej. Przygotowujące do kapłaństwa studia filozoficzno-teologiczne odbył w latach 18371842 we Włocławku i Płocku. Śluby wieczyste złożył 24 maja 1837, zaś święcenia kapłańskie 19 lipca 1840.

Następnie uczył w szkołach we Włocławku, Smolanach koło Suwałk oraz w Żurominie. W latach 1847–1848 był kaznodzieją w Płocku, potem sekretarzem prowincjała w Siennicy i znowu kaznodzieją w Zarębach Kościelnych. W 1851 został przeniesiony do Łąk Bratiańskich, skąd dojeżdżał do pracy w duszpasterstwie w Radzyniu.

Gdy dekretem In regimine universi Ordinis z 12 maja 1855 generał zakonu Wenanty z Celano powołał do istnienia Prowincję Niepokalanego Poczęcia NMP w Prusach i w Wielkim Księstwie Poznańskim, o. Waśniewski stał się członkiem tej nowej jednostki administracyjnej zakonu franciszkańskiego. Mieszkał w kolejnych latach w klasztorach w Poznaniu, Wejherowie i Łąkach Bratiańskich (lata 1855-1863). W nowej prowincji był wybierany na definitora (1861–1864, 1873-1875), kustosza, czyli zastępcę prowincjała (1870-1873). W latach 18641870 był prowincjałem, wybierany na ten urząd aż dwukrotnie. Pod koniec życia mieszkał w Wejherowie. Tam przeżył pruską kasatę 31 maja 1875[1]. Zmarł 28 grudnia 1886, pochowany w Wejherowie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Anzelm Szteinke OFM. Reformackie korzenie Prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. „Szkoła Seraficka”. 1, s. 17, 2008. Katowice: Prowincja Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. ISSN 1898-7842. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Anzelm Szteinke OFM. Szkice biograficzne założycieli i przełożonych Prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP Zakonu Braci Mniejszych Reformatów w Wielkim Księstwie Poznańskim i Prusach Zachodnich (1855-1923). „Szkoła Seraficka”. 1, s. 148-149, 2008. Katowice: Prowincja Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. ISSN 1898-7842. 
  • Bonawentura Krzemień OFM, Norbert Kubica OFM: Katalog Prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. Katowice: Prowincja Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych (Franciszkanów) w Katowicach Panewnikach, 2006, s. 23-29. ISBN 83-901128-9-2.