Kaibōkan – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kaibōkan (jap. 海防艦; okręt obrony morskiej) – japońska nazwa klasy okrętów używanych przez marynarkę wojenną Cesarstwa Japonii w czasie II wojny światowej do patrolowania, eskorty konwojów i zwalczania okrętów podwodnych, odpowiadającej eskortowcom.

Okręty te stanowiły przykład eskortowców i były japońskim odpowiednikiem amerykańskich niszczycieli eskortowych i brytyjskich fregat, wszystkie te trzy klasy okrętów były budowane w celu zwalczania okrętów podwodnych jako tańsza alternatywa dla niszczycieli. Nielicznymi odpowiednikami we flotach państw Osi były niemieckie eskortowce typu F oraz rumuński „Amiral Murgescu”.

W trakcie wojny ich konstrukcja została uproszczona w celu umożliwienia budowy większej liczby jednostek.

• Shimushu (Ishigaki)
  • Znane również jako Typ A: przeznaczone do działań patrolowych, eskortowych bądź trałowych.
  • Główny silnik: Diesel X2, podwójny wał (4200 obr./min)
  • Prędkość max. 19,7 węzła
  • Zasięg: 8000 mil (16 węzłów)
  • Zapas paliwa: 120 ton

• Etorofu (Matsuwa)
  • Zmodyfikowany Typ A
  • Główny silnik: Diesel X2, podwójny wał (4200 obr./min)
  • Prędkość max. 19,7 węzła
  • Zasięg: 8000 mil (16 węzłów)
  • Zapas paliwa: 120 ton

• Mikura (Chiburi)
  • Znane również jako Typ B: przeznaczone do działań patrolowych, eskortowych bądź trałowych.
  • Główny silnik: Diesel X2, podwójny wał (4200 obr./min)
  • Prędkość max. 19,5 węzła
  • Zasięg: 6000 mil (16 węzłów)
  • Zapas paliwa: 120 ton

• Ukuru (Okinawa)
  • Znane również jako Typ B: przeznaczone do działań patrolowych, eskortowych bądź trałowych.
  • Główny silnik: Diesel X2, podwójny wał (4200 obr./min)
  • Prędkość max. 19,5 węzła
  • Zasięg: 5754 mil (16 węzłów)
  • Zapas paliwa: 120 ton

• Stories and Battle Histories of the IJN's Escorts 9 July 2011 By Bob Hackett, Sander Kingsepp and Peter Cundall.
• Kimata Jirō (木俣 滋郎). Military history of Japan's coastal defense ships (『日本海防艦戦史』). Toshu Publishing (図書出版社), 1994. s. 299.