Kajsa Vickhoff Lie – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub | Bærums Skiklub | |||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ | ||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ | 2.12 2017, Lake Louise (30. miejsce – zjazd) | |||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ | ||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
|
Kajsa Vickhoff Lie (ur. 20 czerwca 1998 w Oslo) – norweska narciarka alpejska, brązowa medalistka mistrzostw świata i trzykrotna medalistka mistrzostw świata juniorów.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 29 listopada 2014 roku w Geilo, gdzie w zawodach FIS Race zajęła 21. miejsce w slalomie. W styczniu 2016 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Soczi, jednak nie ukończyła żadnej konkurencji. W tym samym roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich młodzieży w Lillehammer, gdzie jej najlepszym wynikiem było piąte miejsce w superkombinacji. W kategorii juniorek największe sukcesy osiągnęła podczas mistrzostw świata juniorów w Davos w 2018 roku, gdzie zwyciężyła w supergigancie i zjeździe, a w zawodach drużynowych zdobyła srebrny medal.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 21 stycznia 2017 roku w Garmisch-Partenkirchen, gdzie nie ukończyła zjazdu. Pierwsze pucharowe punkty zdobyła 2 grudnia 2017 roku w Lake Louise, zajmując 30. miejsce w tej samej konkurencji. Na podium zawodów tego cyklu pierwszy raz stanęła 30 stycznia 2021 roku w Garmisch-Partenkirchen, kończąc rywalizację w supergigancie na drugiej pozycji. Rozdzieliła na podium Larę Gut-Behrami ze Szwajcarii i Kanadyjkę Marie-Michèle Gagnon.
28 lutego 2021 roku po poważnie wyglądającym upadku na trasie supergiganta w Val di Fassa uderzyła w siatki bezpieczeństwa, po czym została przetransportowana helikopterem do pobliskiego szpitala w Trydencie. Okazało się, że złamała kości piszczelową i strzałkową, co zmusiło ją do przedwczesnego zakończenia sezonu[1]. Nie startowała w sezonie 2021/2022, w tym nie wystąpiła na igrzyskach olimpijskich w Pekinie w lutym 2022 roku.
Podczas mistrzostw świata w Courchevel/Méribel w 2023 roku wywalczyła brązowy medal w supergigancie. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Włoszka Marta Bassino i Mikaela Shiffrin z USA, a trzecie miejsce ex aequo zajęła Austriaczka Cornelia Hütter. Na tej samej imprezie była piętnasta w zjeździe, a rywalizacji w kombinacji nie ukończyła.
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
13. | 5 lutego | 2019 | Åre | Supergigant | 1:04,89 | +0,93 | Mikaela Shiffrin |
7. | 8 lutego | 2019 | Åre | Superkombinacja | 2:02,13 | +1,51 | Wendy Holdener |
19. | 10 lutego | 2019 | Åre | Zjazd | 1:01,74 | +1,34 | Ilka Štuhec |
5. | 11 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo | Supergigant | 1:25,51 | +0,65 | Lara Gut-Behrami |
16. | 13 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo | Zjazd | 1:34,27 | +1,43 | Corinne Suter |
DNF2 | 15 lutego | 2021 | Cortina d’Ampezzo | Superkombinacja | 2:07,22 | – | Mikaela Shiffrin |
DNF1 | 6 lutego | 2023 | Courchevel/Méribel | Kombinacja | 1:57,47 | - | Federica Brignone |
3. | 8 lutego | 2023 | Courchevel/Méribel | Supergigant | 1:28,06 | +0,33 | Marta Bassino |
15. | 11 lutego | 2023 | Courchevel/Méribel | Zjazd | 1:28,03 | +1,07 | Jasmine Flury |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
DNS | 27 lutego | 2016 | Soczi | Zjazd | 1:13,95 | – | Valérie Grenier |
DNF1 | 1 marca | 2016 | Soczi | Superkombinacja | 1:59,32 | – | Aline Danioth |
DNF2 | 2 marca | 2016 | Soczi | Gigant | 2:12,39 | – | Jasmina Suter |
DNF1 | 5 marca | 2016 | Soczi | Slalom | 1:37,41 | – | Elisabeth Willibald |
12. | 8 marca | 2017 | Åre | Zjazd | 1:25,27 | +1,48 | Alice Merryweather |
DNF | 9 marca | 2017 | Åre | Supergigant | 1:15,10 | – | Nadine Fest |
DNF2 | 10 marca | 2017 | Åre | Superkombinacja | 2:09,05 | – | Nadine Fest |
41. | 12 marca | 2017 | Åre | Gigant | 1:58,38 | +6,20 | Laura Pirovano |
DNF1 | 30 stycznia | 2018 | Davos | Gigant | 1:39,66 | – | Julia Scheib |
DNF1 | 31 stycznia | 2018 | Davos | Slalom | 1:46,51 | – | Meta Hrovat |
2. | 3 lutego | 2018 | Davos | Drużynowo | – | – | Szwajcaria |
1. | 4 lutego | 2018 | Davos | Supergigant | 1:12,22 | – | – |
5. | 5 lutego | 2018 | Davos | Superkombinacja | 2:03,41 | +1,87 | Aline Danioth |
1. | 8 lutego | 2018 | Davos | Zjazd | 1:10,10 | – | – |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|---|---|
DNF | 13 lutego | 2016 | Lillehammer | Supergigant | 1:11,93 | +0,76 | Nadine Fest |
5. | 14 lutego | 2016 | Lillehammer | Superkombinacja | 1:55,74 | +3,67 | Aline Danioth |
13. | 16 lutego | 2016 | Lillehammer | Gigant | 2:33,28 | +4,01 | Mélanie Meillard |
9. | 18 lutego | 2016 | Lillehammer | Slalom | 1:43,21 | +4,62 | Aline Danioth |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
[edytuj | edytuj kod]- sezon 2016/2017: –
- sezon 2017/2018: 92.
- sezon 2018/2019: 48.
- sezon 2019/2020: 46.
- sezon 2020/2021: 18.
- sezon 2022/2023: 26.
- sezon 2023/2024: 14.
Miejsca na podium w zawodach
[edytuj | edytuj kod]- Garmisch-Partenkirchen – 30 stycznia 2021 (supergigant) – 2. miejsce
- Cortina d’Ampezzo – 21 stycznia 2023 (zjazd) – 2. miejsce
- Kvitfjell – 4 marca 2023 (zjazd) – 1. miejsce
- Val d’Isère – 17 grudnia 2023 (supergigant) – 2. miejsce
- Zauchensee – 12 stycznia 2024 (supergigant) – 2. miejsce
- Saalbach – 22 marca 2024 (supergigant) – 3. miejsce
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Das Knie von Kajsa Vickhoff Lie wurde nur leicht in Mitleidenschaft gezogen [online], SkiWeltCup.tv, 1 marca 2021 [dostęp 2022-02-25] (niem.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- LIE Kajsa Vickhoff - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2023-03-21]. (ang.).
- Olympedia - Kajsa Vickhoff Lie. olympedia.org. [dostęp 2023-03-21]. (ang.).