Kamienica Kuśnierzowska w Krakowie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kamienica Kuśnierzowska

nr rej. A-68 z dnia 8 sierpnia 1965
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miejscowość	Kraków
Adres	ul. Sławkowska 18
Położenie na mapie Polski Kamienica Kuśnierzowska
Położenie na mapie województwa małopolskiego Kamienica Kuśnierzowska
Położenie na mapie Krakowa Kamienica Kuśnierzowska
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie Kamienica Kuśnierzowska
50°03′50,75″N 19°56′15,78″E/50,064097 19,937717
Multimedia w Wikimedia Commons

Kamienica Kuśnierzowska (znana także jako Kamienica Paczosków, Kamienica Głuchowskich, Kamienica Na Kuśnierzowskim^[1]) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Sławkowskiej 18, na Starym Mieście.

Kamienica została wzniesiona u schyłku XIV wieku. W XV wieku została rozbudowana do rozmiarów typowej kamienicy krakowskiej. Na przełomie XV i XVI wieku wybudowano murowaną oficynę. W II połowie XVI wieku budynek był własnością karczmarza M. Kuśnierza. W pierwszej ćwierci XVII wieku został przebudowany w stylu renesansowym. Od drugiej do czwartej ćwierci XVII wieku należał do patrycjuszowskiej rodziny Paczosków, a w pierwszej ćwieci XVIII wieku do Gołuchowskich. W drugiej ćwierci XVIII wieku część strychu zaadaptowano na mieszkania. W 1736 kamienica przeszła remont, podczas którego kamienne schody zastąpiono drewnianymi, przebudowano też attykę. W połowie XVIII wieku zburzono oficynę i wzniesiono na jej miejscu parterowe zabudowania gospodarcze. W 1814 budynek stał się własnością M. Gaudzińskiego, na którego zlecenie został przebudowany w stylu klasycystycznym. W 1878 poszerzono lokal na parterze kosztem sieni, a w 1928 zaadaptowano go na restaurację. W latach 1937–1942 wzniesiono neoklasycystyczną oficynę według projektu Medarda Stadnickiego. W latach 1967–1970 i 1973–1975 przeprowadzono remonty konserwatorskie^[1].

8 sierpnia 1965 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. 26 stycznia 1991 wpisano do rejestru także jej oficynę tylną^[2]. Budynek znajduje się również w gminnej ewidencji zabytków^[3].

Kamienica jest jednym z zachowanych bez większych zmian nowożytnych domów krakowskich. Ma ona dwie kondygnacje i trzy osie elewacji o asymetrycznym układzie. Fasada reprezentuje styl klasycystyczny, z wyjątkiem renesansowej attyki. W parterze zachował się portal z początku XVII wieku, z tego samego czasu pochodzą też obramienia okien i sklepienia^[1].

We wnętrzach budynku zachowała się renesansowa klatka schodowa, kominki oraz malowane fryzy z portretami w ornamentalnej ramie. W lokalu na parterze znajdują się nowożytne polichromie, odrestaurowane podczas remontu w 1928^[1].