French
DeutschKamienica Oppenheimów i Regirerów w Warszawie – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Elewacja od strony podwórka | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | Edward Eber (prawdopodobnie)[1] |
| Kondygnacje | 7 |
| Ukończenie budowy | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′17,760″N 21°00′36,694″E/52,221600 21,010193 | |
Kamienica Oppenheimów i Regirerów – modernistyczna kamienica z licznymi elementami secesji wewnątrz budynku i w przejeździe bramnym wzniesiona w roku 1913[2] na polecenie Arona Oppenheima[3]. Budynek podpiwniczony, siedmiokondygnacyjny[4]. Gmach zlokalizowany jest w ścisłym centrum Warszawy w sąsiedztwie Placu Politechniki.
Opis
[edytuj | edytuj kod]
W 1905 dokonano parcelacji działek przy obecnej ulicy Noakowskiego (numery parzyste) przez trzy rodziny tj. Oppenheimów, Lewenfiszów oraz Rubinlichtów. Między innymi dzięki temu działaniu powstały kamienice przy ulicy imienia prof. Stanisława Noakowskiego[5].
28 marca 1940 przy Noakowskiego 16 Gestapo aresztowało polskiego, złotego medalistę olimpijskiego w biegu na 10 km z Los Angeles oraz działacza ruchu oporu – Janusza Kusocińskiego[6].
Podczas II wojny światowej budynek nie odniósł większych uszkodzeń. Powojenna inwentaryzacja charakteryzowała ogólny stan budynku jako dobry, wskazano jedynie na konieczność wymiany dachu[4].
Po wojnie kamienicę przejął posługując się sfałszowanymi dokumentami oszust Leon Kalinowski, po czym sprzedał ją Romanowi Kępskiemu (75% udziału) i Zbigniewowi Szczechowiczowi (25% udziału)[7].
Kamienica w 1978 została wpisana do gminnej ewidencji zabytków[2], a w 2015 do rejestru zabytków[1].
W 2003 nieruchomość o wartości 15,4 mln zł została zreprywatyzowana na korzyść 11 spadkobierców Szczechowicza i Kępskiego – wśród nich Andrzeja Waltza, siostrzeńca Romana Kępskiego i męża późniejszej prezydent Warszawy Hanny Gronkiewicz-Waltz, oraz jego córki Dominiki, którzy razem zarobili na transakcji 5 mln zł. W 2007 rodzina Waltzów sprzedała kamienicę firmie Fenix Group[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Agnieszka Żukowska: Kamienica przy Noakowskiego 16 w Warszawie zabytkiem. Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Warszawie, 2015-02-20. [dostęp 2015-03-24]. (pol.).
- ↑ a b Rejestr i ewidencja zabytków – stan na 05.2012
- ↑ Jerzy S. Majewski, Noakowskiego 16, dawniej Polna 70, Gazeta Wyborcza, 21.08.2006
- ↑ a b Archiwum Państwowe m.st. Warszawy Dokumentacja aktowa z zespołu: Biuro Odbudowy Stolicy 72/25/0/-/7109
- ↑ Ulica Stanisława Noakowskiego. [dostęp 2016-01-10].
- ↑ Bogdan Tuszyński, Księga sportowców polskich ofiar II Wojny Światowej 1939–1945, Ars Print Production, 1999 s. 156
- ↑ a b Reprywatyzacja Noakowskiego: rodzina Waltzów ma oddać miliony złotych [online], TVN Warszawa, 22 grudnia 2017 [dostęp 2023-07-05] [zarchiwizowane z adresu 2025-12-24] (pol.).