Kantyk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kantyk (łac. canticum pieśń) – śpiew liturgiczny w kościołach chrześcijańskich; pieśń zbliżona do psalmu^[1], charakteryzująca się podniosłym tekstem zaczerpniętym z Biblii, lub o tematyce biblijnej.

Przykładami kantyków śpiewanych w czasie Liturgii Godzin są: kantyk Maryi (Magnificat), kantyk Zachariasza (Benedictus) czy kantyk Symeona (Nunc dimittis)^[2].