Karabin-granatnik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2016-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Karabin-granatnik (kbg, kb-g) – broń strzelecka mogąca pełnić funkcję zarówno karabinu jak i granatnika.

Broń tego typu powstaje najczęściej poprzez połączenie karabinu i granatnika (jako zestaw), rzadziej jako konstrukcja budowana od podstaw. Dawniej karabiny-granatniki tworzono poprzez wyposażenie karabinu w granatnik nasadkowy przeznaczony do miotania granatów karabinowych lub nasadkowych, natomiast współcześnie najczęściej stosuje się granatniki podwieszane. Najrzadszymi wariantami tej klasy broni są egzemplarze z docelowo zintegrowanym granatnikiem (np. KBP A-91M).

• 
  Karabinek-granatnik wz. 1960 (zmodyfikowany karabinek AK z granatnikiem nasadkowym)
• 
  Karabin-granatnik A-91M ze zintegrowanym granatnikiem