French
DeutschKarabin maszynowy Hefah V – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | Hefah Company |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy | 1940 |
| Produkcja | 1943–1944 |
| Wyprodukowano | 2974 |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 7,7 mm |
| Nabój | |
Hefah V (Gun, Machine V, .303in Mark 1) – brytyjski lekki karabin maszynowy z okresu II wojny światowej. Hefah został zaprojektowany jako uproszczona i łatwiejsza w produkcji wersja lkm Lewis. Używany był głównie do obrony przeciwlotniczej na uzbrojonych statkach (DEMS) i niewielkich okrętach wojennych Royal Navy. Został wycofany z użytku około 1944.
Opis konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]Karabin wyglądał jak uproszczony i łatwiejszy w budowie lkm Lewis[1], główna różnice polegały na tym, że karabin używał zmodyfikowanego magazynka od ręcznego karabinu maszynowego Bren umieszczonego pod lufą i różnił się nieco budową mechanizmu ryglowego[2]. Karabin używał tej samej amunicji 7,7 mm British co Lewis[2][3][4][5].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Broń powstała jako prywatna inicjatywa firmy Ductile Steel Company około 1940[1]. Próby przeprowadzone w czerwcu tego roku wykazały, że nie nadaje się on do przyjęcia jako broń piechoty; zauważono, że mechanizm ryglowy mógł uderzać w twarz strzelającego oraz że strzelając z dwójnóga pomiędzy magazynkiem a ziemią było niewiele więcej niż jeden centymetr wolnego miejsca[2]. Pomimo że broń nie została zaakceptowana przez British Army, kierownictwo Naval Ordnance (dyrektoratu ds. uzbrojenia Royal Navy) zdecydowało się na produkcję tego karabinu dla własnych potrzeb z powodu niskich kosztów produkcji[2]. Z powodu nieznalezienia fabryki mogącej wytwarzać lufy dla nowych karabinów ich produkcja rozpoczęła się dopiero w 1942 w fabryce Hefah Company[2]. Karabin otrzymał oficjalną nazwę Gun, Machine V, .303in Mark 1, w służbie znany był jako Hefah V, Mark 1[2].
Większość źródeł wspomina, że broń została wyprodukowana tylko w niewielkich ilościach[1][2][4], ale według oficjalnego rocznika statystycznego Cetral Statistical Office wyprodukowano prawie trzy tysiące karabinów tego typu: 39 w 1942 i 2935 w 1943[5].
Karabiny montowane były zazwyczaj na podstawach podwójnych lub poczwórnych[3] i używane na niewielkich okrętach Royal Navy i uzbrojonych statkach towarowych DEMS[3][4]. Zostały wycofane ze służby około 1944[1][2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d The Provenance of Machine Guns In British Service. acant.org.au. [dostęp 2012-07-13]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Ian V. Hogg, John S. Weeks: Military Small Arms of the 20th Century. s. 344-345.
- ↑ a b c Peter And Gander Chamberlain Terry: World War 2 Fact Files: Machine Guns. s. 40.
- ↑ a b Central Statistical Office: Statistical Digest of the War. s. 141.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ian V. Hogg, John S. Weeks: Military Small Arms of the 20th Century. Iola, WI: Krause Publications, 2000. ISBN 0-87341-824-7.
- John Campbell: Naval Weapons of World War Two. Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-329-X.
- Peter And Gander Chamberlain Terry: World War 2 Fact Files: Machine Guns. London: Macdonald and Jane's, 1974. ISBN 0-356-08068-4.
- Central Statistical Office: Statistical Digest of the War. London: His Majesty's Stationery Office and Longmans Green and Co., 1951.