French
DeutschKarel Boromejský Hanl z Kirchtreu – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Biskup ordynariusz hradecki | ||
 | ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | ||
| Miejsce pochówku | ||
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat | 8 września 1805 | |
| Nominacja biskupia | 3 listopada 1831 | |
| Sakra biskupia | 6 maja 1832 | |
| Odznaczenia | ||
 | ||
| Data konsekracji | 6 maja 1832 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Karel Boromejský Hanl z Kirchtreu (niem.: Karl Borromäus Hanl von Kirchtreu, ur. 4 września 1782 w Krbicach, zm. 7 października 1874 w Hradcu Králové) – czeski duchowny katolicki, teolog, 17. biskup ordynariusz hradecki od 1831 roku[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w 1782 roku we wsi Krbice (niem. Körbitz), w północno-zachodnich Czechach, niedaleko granicy z Saksonią. Uczęszczał do gimnazjum w Chomutovie, a po jego ukończeniu studiował teologię oraz filozofię na praskim Uniwersytecie Karola. Po jego ukończeniu otrzymał 8 września 1805 roku święcenia kapłańskie w katedrze w Litomierzycach. Następnie pracował jako kapłan w parafiach w: Kraluppach, Strážy nad Ohří, Březnie oraz jako proboszcz w Prunéřovie. W 1822 roku został kanonikiem praskiej kapituły katedralnej. Dwa lata później decyzją arcybiskupa metropolity praskiego Wacława Leopolda Chlumčanskiego i króla Czech Franciszka II Habsburga został powołany do praskiego konsystorza oraz stał się jednym z urzędników cesarskich w Czechach[2].
Po awansowaniu bpa Aloisa Josefa Krakovskiego z Kolowrat na arcybiskupa metropolitę praskiego i prymasa Czech, 3 listopada 1831 został roku mianowany nowym ordynariuszem hradeckim przez papieża Grzegorza XVI[3]. Święcenia biskupie otrzymał 6 maja 1832 roku. Uroczysty ingres do katedry św. Ducha w Hradcu Králove odbył 10 czerwca tego samego roku[2].
Podczas swoich rządów utworzył w stolicy biskupstwa szkołę średnia dla chłopców – Borromeum. Wspierał materialnie miejscowych studentów. Poza prowadzeniem działalności duszpasterskiej wspierał budowę nowych dróg w diecezji oraz sadzenie nowych drzew owocowych. W 1836 roku asystował w koronacji cesarza Ferdynanda V Dobrotliwego na króla Czech. Niedługo potem został z jego polecenia tajnym radcą[4]. W 1848 roku Wydział Teologiczny Uniwersytetu Karola nadał mu stopień naukowy doktora nauk teologicznych. W 1861 roku cesarz Franciszek Józef I odznaczył go w uznaniu jego zasług krzyżem wielkim Orderu Franciszka Józefa, zaś w 1872 roku włączył go w poczet austriackiej szlachty nadając mu tytuł „Freiherr von Kirchtreu”[2].
W 1864 roku z okazji 200-lecia istnienia diecezji hradeckiej zorganizował jubileuszowy synod, któremu osobiście przewodniczył. Poza tym dokonał przebudowy miejscowej katedry. Powstał wtedy m.in.: nowy ołtarz główny, tron biskupi oraz ławy kanoników[2]. Zmarł w wieku 92 lat w 1874 roku w Hradcu Králove i został pochowany w podziemiach katedry[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Dane biograficzne na stronie „Catholic-Hierarchy” [on-line] [dostęp 2017-11-23].
- ↑ a b c d Constantin von Wurzbach, Hanl, Karl, [w: „Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich”, tom 7, Kaiserlich-königliche Hof – und Staatsdruckerei, Wien 1861, s. 319.] [on-line] [dostęp 2017-11-23].
- ↑ Almanach českých šlechtických a rytířských rodů 2007, pod red. K. Vavřinka, Brandýs nad Labem, Martin, 2007, s. 123.
- ↑ Metropole chtějí spolu opravit kočár hradeckého biskupa, artykuł z 9 lipca 2007 roku, [w: „hradecky.denik.cz”] [on-line] [dostęp 2017-11-23].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Macek Jaroslav, Biskupství litoměřické, Karmelitánské nakladatelství, Kostelní Vydří 2005, s. 160.
- Petra Václav, Géniové církve a vlasti, [w:] „Centrální katolická knihovně”, KTF UK v Praze, Praha 1964; rękopis.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Krótka biografia Karela Boromejskiego Hanla z Kirchtreu na stronie „Catholic-Hierarchy” [on-line] [dostęp 2017-11-23]
- Constantin von Wurzbach, Hanl, Karl, [w: „Biographisches Lexikon des Kaiserthums Oesterreich”, tom 7, Kaiserlich-königliche Hof – und Staatsdruckerei, Wien 1861, s. 319.] [on-line] [dostęp 2017-11-23]