Karol Blok – Wikipedia, wolna encyklopedia

Karol Blok

pułkownik piechoty
Pełne imię i nazwisko	Karol Jan Krystyn Blok
Data i miejsce urodzenia	16 maja 1880 Łęki Kościelne
Data i miejsce śmierci	18 września 1931 Sosnowiec
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	PKU Sosnowiec
Stanowiska	komendant PKU
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Karol Jan Krystyn Blok^[a] (ur. 16 maja 1880 w Łękach Kościelnych, zm. 18 września 1931 w Sosnowcu) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Urodził się 16 maja 1880 w Łękach Kościelnych, w ówczesnym powiecie kutnowskim guberni warszawskiej, w rodzinie Franciszka^[3].

Był zawodowym oficerem Armii Imperium Rosyjskiego. 1 stycznia 1909, w stopniu porucznika, pełnił służbę w 22 Wschodniosyberyjskim Pułku Strzelców w Błagowieszczeńsku^[4] (od 1910 – 22 Syberyjski Pułk Strzelców(inne języki) w Nikolsku Ussuryjskim). W czasie I wojny światowej walczył w szeregach macierzystego pułku. 5 czerwca 1916 pod Świdnikami został kontuzjowany^[1]. Następnie w I Korpusie Polskim w Rosji.

W okresie od 7 listopada 1918 roku do 10 lipca 1919 roku dowodził 3 Pułkiem Piechoty Polskiej Siły Zbrojnej, wkrótce przemianowanym na 9 Pułk Piechoty Legionów. W czasie wojny z bolszewikami pełnił służbę w dowództwie 6 Armii^[5] oraz dowodził 71 Pułkiem Piechoty (od 4 do 15 lipca 1920 roku). 18 lutego 1921 roku został komendantem Powiatowej Komendy Uzupełnień 4 Pułku Piechoty Legionów w Kielcach^[6]. W marcu tego roku został przeniesiony na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień 11 Pułku Piechoty w Będzinie^[7][8]. W listopadzie 1921 roku, po wprowadzeniu nowej organizacji pokojowej służby poborowej, pozostał na stanowisku komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Będzin w Sosnowcu, a następnie Powiatowej Komendy Uzupełnień Sosnowiec^[9][10][11]. Z dniem 31 grudnia 1928 roku został przeniesiony w stan spoczynku^[12]. Zmarł 18 września 1931 w Sosnowcu, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 32 WPROST, rząd 3, miejsce 16, 17)^[13][14].

Sprawa awansów Karola Bloka jest charakterystyczna dla pierwszych trzech lat Wojska Polskiego. Rozkazem dowódcy I Korpusu Polskiego w Rosji nr 266 z 12 czerwca 1918 roku został awansowany na podpułkownika. 15 października 1918 roku Rada Regencyjna Królestwa Polskiego mianowała „majora Blocka Karola podpułkownikiem z patentem z 12 października 1918 roku”^[15]. 7 grudnia 1918 roku Naczelny Wódz Józef Piłsudski zatwierdził awans przyznany przez generała lejtnanta Józefa Dowbor-Muśnickiego^[16]. 11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia tego roku w stopniu podpułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej^[5]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 17. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 11 Pułk Piechoty^[17]. W końcu, 16 marca 1927 roku został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[18].

• Order Świętego Włodzimierza 4 stopnia z mieczami i kokardą – 12 listopada 1915^[1]

• Общий список офицерским чинам русской императорской армии. Составлен по 1-е января 1909 г.. Sankt Petersburg: Drukarnia Wojskowa, 1909.
• Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”. [dostęp 2018-05-08].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Witold Jarno: Okręg Generalny Nr III Kielce w latach 1918-1921. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2003. ISBN 83-88679-31-7.