Karol de Luynes – Wikipedia, wolna encyklopedia

Karol de Luynes
Charles d’Albert de Luynes
Data i miejsce urodzenia	5 sierpnia 1578 ; Pont-Saint-Esprit
Data i miejsce śmierci	15 grudnia 1621 ; Longueville
Przyczyna śmierci	szkarlatyna
Narodowość	francuska
Tytuł naukowy	Par Francji
Wyznanie	katolicyzm
Rodzice	Honore d’Albert
Małżeństwo	Marie de Rohan
	Multimedia w Wikimedia Commons

Charles d’Albert de Luynes (ur. 5 sierpnia 1578, zm. 15 grudnia 1621) – faworyt króla Francji, Ludwika XIII, mianowany parem Francji oraz konetablem Francji.

Był pierwszym synem Honore d’Alberta de Luynes, będącego na usługach trzech ostatnich Walezjuszów i Henryka IV Burbona. Na początku XVII wieku Charles rozpoczął służbę u przyszłego króla Francji, Ludwika XIII. Dzięki jego zamiłowaniu do myślistwa, podzielanego przez Ludwika, szybko stał się faworytem królewskiego następcy. W roku 1615, w okresie regencji Marii Medycejskiej i Concino Conciniego, został mianowany zarządcą Luwru oraz doradcą. Wraz z grupą spiskowców doprowadził do zamachu na Conciniego i w rezultacie przejęcia władzy w kraju przez Ludwika XIII. Nowy król pozostawał jednak pod wpływem Luynesa. W kolejnych latach Karol poślubił Marie de Rohan i rozpoczął kampanię przeciwko hugenotom. Zmarł na szkarlatynę 15 grudnia 1621 r. po nieudanym oblężeniu Montauban.

Bibliografia

Jan Baszkiewicz: Richelieu. Państwowy Instytut Wydawniczy, 1984. ISBN 83-06-01128-7.
Hugh Chisholm: Encyklopedia Brittanica (11. wydanie). Oxford University Press, 1911.