Kaszta – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kaszta – szuflada drukarska (najczęściej drewniana, choć zdarzały się metalowe) wysuwana z regału, podzielona na przegródki (króbki), w których mieszczą się czcionki i justunek^[1]. W kaszcie znajdował się komplet znaków danego kroju pisma, zaś w regale komplet odmian i wielkości.

Nazwy kaszt według układu (rozkładu) króbek:

• kaszta warszawska (168 króbek)
• kaszta poznańska (134 króbki)
• kaszta krakowska
• kaszta znormalizowana polska (128 króbek)
• kaszta frakturowa
• kaszta grecka
• kaszta rosyjska do składu tytułowego
• kaszta rosyjska znormalizowana
• kaszta pomocnicza do linii.

Zobacz hasło kaszta w Wikisłowniku