Katarzyna Lubnauer – Wikipedia, wolna encyklopedia
Katarzyna Lubnauer (2017) | |
Data i miejsce urodzenia | 24 lipca 1969 |
---|---|
Przewodniczący Nowoczesnej | |
Okres | od 25 listopada 2017 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Przewodniczący Klubu Poselskiego Nowoczesnej | |
Okres | od 26 kwietnia 2017 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Katarzyna Anna Lubnauer z domu Libudzisz (ur. 24 lipca 1969 w Łodzi) – polska polityk, matematyk i nauczycielka akademicka, doktor nauk matematycznych, w latach 2017–2019 przewodnicząca partii Nowoczesna, posłanka na Sejm VIII, IX i X kadencji, od 2023 wiceminister edukacji w randze sekretarza stanu.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się 24 lipca 1969 w Łodzi[1]. Kształciła się w rodzinnym mieście – ukończyła III Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki, a następnie w 1993 studia matematyczne na Uniwersytecie Łódzkim. Krótko pracowała jako nauczycielka w VIII Liceum Ogólnokształcącym, później podjęła studia doktoranckie i została nauczycielką akademicką na UŁ[2][3]. W 2001 na Wydziale Matematyki tej uczelni uzyskała stopień doktora nauk matematycznych w specjalności teoria prawdopodobieństwa na podstawie pracy pt. Twierdzenia graniczne w teorii prawdopodobieństwa kwantowego. Objęła następnie stanowisko adiunkta w Katedrze Teorii Prawdopodobieństwa i Statystyki[4].
Od 1993 działała w Unii Demokratycznej, następnie od 1994 w Unii Wolności, w której kierowała jednym z łódzkich kół partii. W latach 1998–2002 zasiadała w radzie miejskiej Łodzi III kadencji. W 2001 kandydowała na przewodniczącą UW w Łodzi[2][3][5]. Była członkinią ostatniego zarządu krajowego UW, a po jej przekształceniu w 2005 weszła w skład władz krajowych Partii Demokratycznej – demokraci.pl.
Bezskutecznie kandydowała do Sejmu w 2001 (z UW)[6] i w 2005 (z PD)[7]. Również bez powodzenia ubiegała się o ponowny wybór do miejskiego samorządu – w 2002 (z lokalnego komitetu)[8], w 2006 (z LiD)[9] i w 2010 (z PO, jako kandydatka PD – nie należąc już jednak do tej partii)[10].
Publikowała w czasopiśmie „Liberté!”, prowadziła bloga, była współorganizatorem Festiwalu Nauki, Techniki i Sztuki[2]. W lipcu 2015, wraz z Leszkiem Jażdżewskim, była inicjatorką akcji „Świecka szkoła” obywatelskiej inicjatywy ustawodawczej o zniesieniu finansowania religii z budżetu państwa[11].
W wyborach parlamentarnych w 2015 wystartowała do Sejmu w okręgu łódzkim z pierwszego miejsca na liście Nowoczesnej. Uzyskała mandat posłanki VIII kadencji, otrzymując 18 549 głosów[12]. W Sejmie została zastępczynią przewodniczącego Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży, pracowała też w Komisji Regulaminowej, Spraw Poselskich i Immunitetowych oraz w Komisji Etyki Poselskiej[1].
W 2016 została wiceprzewodniczącą ugrupowania[13], od stycznia do maja 2017 pełniła funkcję jego rzecznika prasowego[14], a w kwietniu tego samego roku objęła przewodnictwo w klubie poselskim[15]. 25 listopada 2017 została wybrana na przewodniczącą ugrupowania, pokonując w głosowaniu założyciela tej partii Ryszarda Petru[16]. 9 stycznia 2018 na stanowisku przewodniczącej klubu poselskiego zastąpiła ją Kamila Gasiuk-Pihowicz[17]. 6 grudnia tego samego roku Katarzyna Lubnauer została tymczasowo przewodniczącą koła poselskiego, po utracie przez tę partię klubu (w wyniku odejścia z niego kilkorga posłów, w tym jego przewodniczącej); dzień później zastąpił ją Paweł Pudłowski[18].
W wyborach parlamentarnych w 2019 wystartowała do Sejmu w okręgu warszawskim z drugiego miejsca na liście Koalicji Obywatelskiej. Uzyskała mandat posłanki na Sejm IX kadencji, otrzymując 28 205 głosów[19]. 24 listopada 2019 podczas konwencji Nowoczesnej złożyła rezygnację z funkcji przewodniczącej partii[20].
W 2023 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję z wynikiem 22 529 głosów[21]. W grudniu tego samego roku została powołana na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji i Nauki[22] (od stycznia 2024 jako sekretarz stanu w wydzielonym Ministerstwie Edukacji Narodowej).
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Córka Zdzisławy (mikrobiolog i profesor)[2] i Jerzego[23] (chemika)[2]. Jej rodzina zamieszkała w Łodzi w drugiej połowie XIX wieku[24].
W 1991[24] zawarła związek małżeński z finansistą Maciejem Lubnauerem, którego poznała w harcerstwie. Mają córkę Annę (ur. 1997)[2]. Deklaruje się jako osoba niewierząca[25].
Uzyskała uprawnienia instruktora żeglarstwa, sternika morskiego i radiooperatora krótkiego zasięgu[2].
Wyniki w wyborach ogólnopolskich
[edytuj | edytuj kod]Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
---|---|---|---|---|---|
2001 | Unia Wolności | Sejm IV kadencji | nr 9 | 925 (0,28%) [6] | |
2005 | Partia Demokratyczna – demokraci.pl | Sejm V kadencji | 392 (0,13%) [7] | ||
2015 | Nowoczesna | Sejm VIII kadencji | 18 549 (5,17%) [12] | ||
2019 | Koalicja Obywatelska | Sejm IX kadencji | nr 19 | 28 205 (2,04%) [19] | |
2023 | Sejm X kadencji | 22 529 (1,31%) [21] |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2017-11-26].
- ↑ a b c d e f g Wioletta Gnacikowska: Katarzyna Lubnauer, czyli jak wchodzi się na polityczny top. wyborcza.pl, 18 grudnia 2015. [dostęp 2017-11-26].
- ↑ a b Katarzyna Lubnauer – członek Zarządu. uw.org.pl. [dostęp 2015-10-25].
- ↑ Dr Katarzyna Anna Lubnauer, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2015-10-25] .
- ↑ Serwis PKW – Wybory 1998. [dostęp 2017-11-14].
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 2015-10-25].
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2015-10-25].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2015-10-25].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2015-10-25].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2017-11-14].
- ↑ Świecka szkoła – obywatelska inicjatywa ustawodawcza. swieckaszkola.liberte.pl, 22 sierpnia 2015. [dostęp 2017-11-21].
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-28].
- ↑ Zarząd partii. nowoczesna.org. [dostęp 2016-11-16].
- ↑ Spore roszady w Nowoczesnej. Schmidt straciła funkcję wiceprzewodniczącej, wybrano nowego rzecznika. wprost.pl, 27 stycznia 2016. [dostęp 2017-01-27].
- ↑ Rekonstrukcja Nowoczesnej. Lubnauer nową szefową klubu. tvp.info, 26 kwietnia 2017. [dostęp 2017-04-26].
- ↑ Iwona Szpala, Maciej Bednarek, Estera Flieger: Katarzyna Lubnauer nową przewodniczącą Nowoczesnej. Pokonała Ryszarda Petru. wyborcza.pl, 25 listopada 2017. [dostęp 2017-11-25].
- ↑ Gasiuk-Pihowicz nową szefową klubu Nowoczesnej. onet.pl, 9 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-09].
- ↑ Nowe władze koła Nowoczesnej. interia.pl, 9 grudnia 2018. [dostęp 2018-12-09].
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
- ↑ Aleksandra Rebelińska: Lubnauer złożyła rezygnację z funkcji przewodniczącej Nowoczesnej. pap.pl, 24 listopada 2019. [dostęp 2019-11-24].
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-18].
- ↑ Katarzyna Lubnauer i Joanna Mucha sekretarzami stanu w Ministerstwie Edukacji. gov.pl, 14 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-14].
- ↑ Waldemar Kowalski: „Niezależna” o Lubnauer: Ma osobiste powody, by nie popierać zbyt daleko idących rozliczeń z komunizmem. natemat.pl, 14 sierpnia 2016. [dostęp 2017-11-26].
- ↑ a b Piotr Szygalski: Katarzyna Lubnauer: byłam niewolnicą Moniki Olejnik. wp.pl, 3 marca 2017. [dostęp 2017-11-26].
- ↑ Katarzyna Lubnauer – doktor matematyki i specjalistka od żeglarstwa. polskieradio.pl, 16 marca 2018. [dostęp 2018-06-14].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2017-12-06].