Katedra w Grenadzie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Katedra Najświętszej Maryi Panny od Wcielenia w Grenadzie
Catedral de Santa María de la Encarnación
archikatedra
Ilustracja
Fasada katedry
Państwo

 Hiszpania

Miejscowość

Grenada

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Archidiecezja

Granada

Wezwanie

Najświętszej Maryi Panny od Wcielenia

Położenie na mapie Andaluzji
Mapa konturowa Andaluzji, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Katedra Najświętszej Maryi Panny od Wcielenia w Grenadzie”
Położenie na mapie Hiszpanii
Mapa konturowa Hiszpanii, na dole znajduje się punkt z opisem „Katedra Najświętszej Maryi Panny od Wcielenia w Grenadzie”
Ziemia37°10′34″N 3°35′56″W/37,176111 -3,598889
Strona internetowa
Widok na nawę główną

Katedra w Grenadzie (hiszp.: Catedral de Santa María de la Encarnación – Katedra Najświętszej Maryi Panny od Wcielenia) gotycko-renesansowa katedra w Grenadzie.

Katedra jest dziełem, którego wznoszenie rozpoczął w 1523 Enrique de Egas[1], jednakże rada kapituły podjęła decyzję zmiany planów budowy i przekazania kontynuowanie prac architektowi Diego de Siloé, który podczas podróży do Włoch poznał renesans włoski. Do czasu zakończenia budowy w 1704 następcami Siloé było wielu wybitnych architektów, w tym Alonso Cano, który w 1667 ukończył fasadę budynku. Katedra o wymiarach 67 × 116 m jest przykładem gotyku izabelińskiego. W zakrystii znajduje się muzeum z kielichami, krzyżami procesyjnymi i relikwiarzami, znajduje się tam także korona i berło królowej Izabeli, miecz Ferdynanda oraz flagi wykorzystywane podczas podboju emiratu Grenady. Jest tam kolekcja flamandzkich i włoskich gobelinów, a także dzieła Hansa Memlinga, Rogiera van der Weydena oraz Sandro Botticellego.

Do katedry przylega słynna Capilla Real (kaplica królewska), gdzie mieszczą się groby Królów Katolickich wykonane z marmuru kararyjskiego przez florenckiego rzeźbiarza Domenica Fancellego, a także ich córki Joanny Szalonej oraz jej męża Filipa I Pięknego z dynastii Habsburgów wyrzeźbione przez Bartolomé Ordoñeza.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Brigitte Hintzen-Bohlen: Sztuka i Architektura – Andaluzja. Warszawa: Wydawnictwo Philip Wilson, 2008, s. 312. ISBN 978-3-8331-5106-4.